" Oh jongen, we zijn echt ongelooflijk trots" zegt John Cees Smit opeens tijdens het gesprek. De eigenzinnige Amsterdamse band Scram C Baby komt eindelijk na drie jaar met een opvolger van Love is not enough. Dat we zo lang hebben we moeten wachten, is volgens hem gebruikelijk. Excelsior-Recordings heeft een stal van vijftien bands waarbij je rekening moet houden met elkaar en er is niet zoiets als een afspraak dat we eens in het jaar een plaat moeten uitbrengen. Uit die vertraging kun je voordeel halen. Je moet geen emmer omkieperen met veertien nummers, het moet een geheel worden. Dat heeft tijd nodig. We hebben het album met z'n drieen opgenomen, alleen Frans Hagenaars was betrokken bij de eindmix. We hadden natuurlijk het album een jaar eerder kunnen uitbrengen maar dan had je een heel andere plaat gehad. We hebben de beproefde manier van opnemen nagelaten. We zijn begonnen met de zang en daarna hebben we de instrumenten opgenomen.. Dit is echt een totaal tegendraadse manier van opnemen die volgens mij uniek is. Het is ook lastig omdat ik geen geschoolde zanger ben. Maar op deze manier zijn de meeste nummers vrij 'bloot' op de plaat gekomen. Het is een beetje als een bord spaghetti met alleen knoflook en pepertjes. Dat smaakt geweldig!" Zoals het opnemen van de plaat anders is, zo is de samenstelling van de band ook." Het heeft even geduurd om de juiste mensen bij elkaar te krijgen." Naast John Cees, Frank en Geert zijn er een drummer en een gitarist bijgekomen. Henk Jonkers drumt al in verschillende bands waaronder Hallo Venray en Do the Undo. Extra gitarist Leon Caren, van Blues Brother Castro, is erbij gekomen om het live meer cachet te geven. Het geluid klinkt daardoor een stuk rauwer en onbedaarlijker dan voorheen.Het zijn echt waanzinnige muzikanten met een magistrale inzet. Het zijn geen sessiemuzikanten, ze zijn volwaardig deel van SCB, als wortels aan een boom. Dat het zo heeft uitgepakt, daar heb ik alleen maar van kunnen dromen." Hoe grandioos het heeft uitgepakt met de opname van het album en de nieuwe bandleden, zo moeilijk was het om een goede titel te vinden voor het nieuwe album. Het is best wel frustrerend zo'n albumtitel, het belangrijkste was dat het iets algemeens moest hebben, je moet er alle kanten mee opkunnen. Geert (gitarist) kwam uiteindelijk met de titel aanzetten. Het gaat erom dat SCB het gene is waar je nu voor gaat. Het is op dit moment onze volmaakte cirkel. De ambitie was een document vast te leggen en dat is gelukt. En hoe ver gaan die ambities, wellicht Internationaal? Dat hangt ook van het label af, dat kan je pushen om in het buitenland op te treden. Al moet je de publiciteit met de bands die in het buitenland optreden met de nodige zakken zout nemen. Het is vaak platte publiciteit die meer zijn neerslag heeft op de Nederlandse pers dan dat het daadwerkelijk iets oplevert in het buitenland. Het is vrij gemakkelijk om twee optredens te regelen, bijvoorbeeld in Japan. De ambitie was en dat moet de intensie zijn van elk muzikant, om een waanzinnig goede plaat af te leveren die mensen bijblijft. Dat bereik je door er heel hard aan te werken met een goede frisse kijk op de zaak, en elkaar tegen te houden als het moet. Het moet een deel worden van mezelf en van de band. Het klinkt als een relatie, vandaar ook de titel The thing that wears my ring. 20 april Scram C Baby cd presentatie + Hospital Bombers in de Nieuwe Anita