Ooit verzorgden The Riplets en Drillem een gezamenlijk optreden tijdens een Rock ‘n Roll Highschool avond in het Rotterdamse Rotown. De samenwerking op het podium beviel zo goed dat de bands besloten om haar voort te zetten. Techno-dj Lady Aïda, die eerder een nummer van The Riplets remixte, werd nog aan het concept toegevoegd, et voila, een unieke combinatie in de vaderlandse popgeschiedenis was een feit. Alleen daarom al valt dit project te bewonderen. Er werd hard geoefend om de poppunk van The Riplets te versmelten met de beats van Drillem en Lady Aïda. In april werd de aftrap van de tour gegeven in trendy club Now&Wow in Rotterdam (zie het 3VOOR12 Rotterdam verslag hiernaast). Na de Melkweg volgen er nog een aantal zalen zoals het Patronaat en Tivoli. Als we de oude zaal van de Melkweg betreden is het nog vrij rustig terwijl Lady Aida het publiek wat opwarmt met techno plaatjes. Maar na een half uur, als de rest van de Driplets erbij komen, is de zaal wat voller. Dat we hier met rock ‘n roll vrouwen te maken hebben mag duidelijk zijn; biertje en peuk zijn bij menig bandlid in beide handen verankert. De kick off is een speciaal geschreven nummer Drip Trip wat met heel de band wordt uitgevoerd. Helaas heeft Lady Aïda technische problemen en staat ze zich op te vreten achter de draaitafels. Later in het nummer lijkt alles toch nog op zijn plaats te vallen. Na dit nummer springen de meisjes van The Riplets het podium af om te gaan kijken wat de rest van de band vervolgens uitspookt. Van rock gaat het naar hardere techno en weer terug. Eigenlijk lijkt het optreden een grote georganiseerde jamsessie, waarbij er stukken zijn die meer en minder interessant zijn. Zo vind ik de zangbijdragen van La Kidda (zangeres van Drillem) beter geslaagd als de zangpartijen van gitariste Ryanne en bassiste Janneke van The Riplets. Qua beats gaat het alle kanten op, soms hoor ik breakbeat en dan weer koude harde techno. Dansbaar is het bij vlagen zeker en de zaal reageert daar goed op, de sfeer zit er in. Aan het einde van de show komt het eerste nummer van de set heel knap weer terug. Toch vraag ik me af of er muzikaal gezien meer in had gezeten; hoever zijn de bands muzikaal tot elkaar gekomen en hoe interessant zijn de nummers uiteindelijk op plaat? De 12 inch die speciaal voor het project is uitgebracht biedt wellicht antwoord...