Een rapper die spit over schildersverf, bakpapier, Bambi, Hachi en Griekse mythologie. Dat zijn bars die je nou niet zo heel vaak voorbij hoort komen in de hiphop. NOAH is volgens grondlegger Sticks een van dé nieuwe namen in de Nederlandse hiphop en het multitalent van Noah’s Ark. "Mijn hart is echt in drieën verdeeld. Ik houd er net zo veel van om een goed nummer te horen als een goede outfit te dragen of een heel mooi kunstwerk te zien.’

Leg de teksten van de 27-jarige Amsterdamse rapper NOAH onder de snijtafel en al gauw ontdek je allerlei details. ‘Neem bijvoorbeeld dit ding’, zegt Noah Defares. Hij staat op uit z’n stoel in de rode studio van Top Notch & Noah’s Ark, en pakt de geluidskaart van het bureau. ‘Deze geluidskaart heet een ‘Apollo’. Ik vind mythologie sowieso wel heel hard. Mijn naam Noah komt ook van een mythisch verhaal.’ In het hoofd van Noah gaan dan al gauw de radertjes werken. Dus rapt hij op ‘Bewijsdrang’ de zin: ‘Ik wou mijn rust pakken maar de Apollo staat alweer aan. Al ben je Oreon of Artemis, ik zeg je Apollo raak je niet aan.’ Nek je die? Apollo de geluidskaart in de studio gaat aan, maar ook de Apollo in Noah zelf, als Griekse god van de muziek en poëzie. Een double entendre van hoge standaard voor zowel de muziektechnici als classici onder ons.    

Met de dingen die hij dagelijks ziet, creëert Noah woordkunst van een andere divisie door middel van dit soort originele verwijzingen. Die ziet hij ook bij inspiratiebronnen als 50 Cent, Kendrick Lamar, Tyler, The Creator, Future of Kanye. Het hoeven maar kleine dingen te zijn die hem opvallen om bijvoorbeeld een sterk staaltje rap over Griekse mythologie te leveren. ‘Ik heb bijvoorbeeld ook thuis een filmposter van Jackie Brown hangen. Als ik dan naar links kijk, dan zie ik iets van een film.’ Dat verwerkt ie dan moeiteloos in z’n teksten, ‘ik denk dat dat mij maakt ook’. Zo rapt-ie filosofisch over Moby Dick op ‘Moby’s vraag’ en verwijst hij binnen één verse naar zowel de cartoon The Flintstones als voetballer Jaap Stam om zijn flow op stoom te houden op ‘De Laatste Tijd’. ‘The art of speaking’, noemt hij zelf liefdevol wat-ie met het op vrijdag verschenen project Silk Road Radio Vol. 1 wilde doen. Het is heel anders dan Noah’s vorige project Mr. Blue, een EP met meer melodieën, zang en muzikale uitstapjes. Nu is het dus terug naar de basis, met de woordkunst als krachtigste wapen.

Surrealistisch compliment

Het breekt duidelijk met de mainstream in de nieuwe lichting aan Nederlandse rappers en dat valt op. Bij Noah’s Ark zagen ze dat ook – en dus tekenden ze hem zo’n twee jaar geleden toen ze zijn demo’s van hem opgestuurd kregen. Zoals A&R Mo Fouradi toentertijd tegen hem zei: ‘Ik hoorde gewoon wat anders. Na de zoveelste demo die we hoorden, hoorden we gewoon even iemand die helemaal anders kwam.’ 

Eenmaal getekend, trok hij ook de aandacht van Sticks. Die vroeg hem zelfs als support act voor zijn show in AFAS aankomende maand, wat dan gelijk Noah’s eerste live optreden in Amsterdam gaat zijn: ‘Dat voelt bijna surrealistisch.’ Als kers op de taart haalde de Zwolse rapper tijdens talkshow ‘Groenteman op zondag’ hem ook nog eens aan als ‘een van dé nieuwe namen in de Nederlandse hiphop’. ‘Hij is gewoon zo’n ontzettend multitalent,’ zei hij. Dat vindt ook producer Mick Langenberg, al jaren de musical director en gitarist die een vleugje rock toevoegt aan de show van S10, ook veel produceerde voor het album van Rimon en nu samen met Noah de heldere, oldschool maar ook trappy of melancholische producties op Silk Road Radio Vol. 1 verzorgt. ‘No denkt na over elk aspect. Tekst, muziek, visuals. En hij produceert zelf ook, dus dat is heel hard. Hij weet heel goed wat hij wil. Ik denk dat het heel verfrissend is dat er op de Ark weer iemand zit die betrokken is bij alle aspecten van de muziek en alle creatieve uitingen. Dat krijg je ook alleen maar omdat hij in zoveel verschillende lanes werkt, ook met schilderen en met kleding.’ Noah lacht. ‘Ik vertrouw Mick gewoon, hij is mijn gappie.’

Hart in drieën

Want ja, alleen bij rappen houdt hij het inderdaad niet. Sterker nog: voordat Noah rapte, begon het ooit met het stylen van artiesten. Daarnaast beschilderde hij jasjes. En die artiesten wilden op een gegeven moment gewoon zijn zelfgemaakte jasjes aan, in plaats van de stukken die hij bij andere merken ophaalde. Dat was zijn teken om zijn creatieve zelf achterna te jagen: ‘Ik wil gewoon aan de maak-kant staan. De kunst van creatie is voor mij echt... Ja, dat is het. Gewoon van niets naar iets gaan. Je hebt een leeg project voor je. Je hebt alleen een metronoom. En een uur later... Een uur later is het gewoon een hele beleving, zeg maar. Dus dat is heel sick.’ 

‘Mijn hart is ook echt in drieën verdeeld. Ik houd er net zo veel van om een goed nummer te horen als een goede outfit te dragen of een heel mooi kunstwerk te zien. Het is letterlijk hetzelfde gevoel voor mij.’ Die liefde voor verschillende creatieve uitingen waar Noah dagelijks mee bezig is, hoor je dan ook weer terugkomen in teksten op tracks als ‘Bigger than life’. Hier hoor je hem termen spitten die ook uit de mond van een knutselaar zouden kunnen komen:  ‘Alle marching boys zijn hier, je ziet het aan de tee’s, nu veel flexfolie, hittepers en bakpapier.’ Noah: ‘Ik rap ook gewoon letterlijk over kleuren van pigmenten en hoe je zeg maar verf dikker maakt en met welke tools ik een shirt bedruk. Twee keer per week sta ik achter een hittepers of dan sta ik weer een hele avond achter een canvas. Ja, je ziet zoveel verschillende merken, zoveel verschillende namen, zoveel verschillende termen die je hebt. Het is gewoon de dagelijkse dosis.’

Mayhem

Ook al is project Silk Road Radio Vol. 1 pas net de wijde wereld in, ‘Apollo’ zal niet rusten. Want nu de basis met deze plaat is gesterkt, zijn de messen van de woordensmid geslepen. Het volgende project staat al in de steigers en komt sneller dan je denkt. Wat de koers daarvan wordt? ‘Mayhem!’ Back to basic is niet meer? ‘Nee, we gaan de synthesizers erbij pakken!’

 

Dinsdag 4 februari speelt NOAH live op 3voor12 Radio.