Na de ingetogen Bon Iver op vrijdag en de statische robots van Kraftwerk gisteren is de headliner op de zondag van Best Kept Secret een brok dynamiek. Christine danst, zingt, laat het vuurwerk knallen, rijst naar de nok van het podium. Kortom: een spektakel waar je mond van open valt. Maar vergeet niet: ze heeft ook nog wat te vertellen.

Drie jaar geleden maakten we hier op Best Kept Secret kennis met Christine and the Queens, een trotse pop-act uit Frankrijk. Ze had een hit in eigen land en was klaar om de wereld te veroveren. In de stromende regen wist ze toen vele harten te stelen, en iedereen zag dat die show voor haar nog maar het begin moest zijn. Drie jaar later is er veel veranderd. Christine heeft haar lange lokken afgeschoren, en waar we toen nog rustig konden woordgrappen dat ze 'haar mannetje stond', zou zo'n rigide opvatting van gender en seksualiteit haar nu tekort doen. En met een nog scherper verhaal heeft ze het inderdaad geschopt tot headliner.

Heel in de verte zien we een flits. Er klinkt wat verwachtingsvol gejuich, maar nee, de onweersbui scheert rakelings langs Best Kept Secret. Het vuurwerk moet op deze slotavond van het podium komen. En dat komt het ook, meteen al vanaf het begin. Daar is Chris, omringd door vier muzikanten en - nog veel belangrijker - zes dansers. Ze bewegen als groep, ze bewegen als individu, op een manier zoals we dat kennen van pop pionier Michael Jackson. 

Dansers had Christine al vanaf het begin. Eerst twee, allebei man, en hun rol voelde losjes en opvallend aseksueel. Nergens wisselden de twee dansers op het podium sensuele blikken uit met de zangeres. Nee, eerder straalde zij een soort onaantastbaarheid uit. Het hoorde ook bij het beeld dat ze toen wilde overbrengen: de vrouw in het colbertje, one of the boys. Dat is nu totaal anders. Haar dansgroep bestaat nu uit mannen en vrouwen, sommige van hen diffuus in hun genderrol. En met hen allemaal speelt Christine de hele set een spel van aantrekken en afstoten. 

 

HET CONCERT:
Christine and the Queens, Stage One, zondag 2 juni 

HET PUBLIEK:
Het is lang niet meer zo druk als gisteren, maar de overblijvers zien een show die voortdurend boeit.

WAS HET GOED:
Het was ronduit spectaculair, maar soms ook juist intiem.

HET NUMMER:
Het mooie intieme '5 Dollars', over de waarde van lust tegen betaling.

(Tekst gaat door onder de foto)

Het matcht met wat Christine over haar nieuwe album vertelt in elk interview dat ze geeft. Het album is een ontdekking van lust en seksualiteit in al zijn verschijningsvormen. Het moest geile muziek zijn. Zonder grenzen, zonder schaamte, en dus ook zonder de normen die vrouwen doorgaans opgelegd worden als het over dit onderwerp gaat. 

De nieuwe songs zijn net wat funkier en zwoeler dan de gestileerde elektronische chamber pop op haar debuut, en dat voelen we vooral in het meeslepende begin van het concert van vanavond. Al als tweede krijgen we 'Damn Dis Moi', een liedje dat ze maakte met de Amerikaanse funketeer Dam Funk. Helaas wel in de Engelse versie, terwijl de Franse toch echt mooier klinkt. Maar Christine maakt een duidelijke keuze: ze wil dat haar verhaal overkomt. En toch is het jammer dat het daardoor minder puur Frans voelt dan bij haar debuut, een knieval die je weinig van haar landgenoten ooit ziet maken.

Dat verhaal legt ze er in haar praatjes tussen de nummers door ook dik bovenop. Te dik zelfs, en dat is jammer, want de symboliek zit ook al zo duidelijk in de choreografie. We zijn niet gek, zeker niet in deze tijd. 'Fuck the norm', roept ze, terwijl ze zich demonstratief de houding van een macho man aanmeet. Het voelt een beetje geforceerd af en toe, en dat terwijl ze in interviews een stuk relaxter overkomt. Maar na de grote woorden, na het geweld van de dansers en de upbeat muziek van het begin van de set maakt ze zichzelf ook klein en kwetsbaar. Er zijn momenten dat de dansers haar helemaal met rust laten, en ook dan blijft ze overeind. Hoogtepunt is het meeslepende '5 Dollars', een ontroerend liedje over de betekenis van lust tegen betaling.

Christine and the Queens

2015: Christine & the Queens
2018: Chris

HET MOMENT
In 'Saint-Claude' laat Chris zichzelf ophijsen aan de lichtinstallatie terwijl ze het verhaal vertelt over een jongen die ze op een Parijs treinstation uitgelachen en beschimpt zag worden omdat ie er afwijkend van de norm uitzag. Ze durfde destijds niet in te grijpen, geeft ze toe. Want nee, ook zij is geen dapper mens. Haar moed, zo stelt ze, richt ze op het podium.

Voor meer Best Kept Secret 2019 check je ons uitgebreide dossier

Setlist

1. Comme si on s'aimait
2. Girlfriend (Damn Dis Moi)
3. Le G
4. Science Fiction
5. IT
6. Tilted
7. 5 Dollars
8. Machin-Chose
9. Paradis Perdu
10. L'Etranger
11. Goya! Soda!
12. Follarse 
13. Heroes (David Bowie cover)
14. Doesn't Matter
15. Saint-Claude
16. Intranquillite