Drie jaar geleden maakten we hier op Best Kept Secret kennis met Christine and the Queens, een trotse pop-act uit Frankrijk. Ze had een hit in eigen land en was klaar om de wereld te veroveren. In de stromende regen wist ze toen vele harten te stelen, en iedereen zag dat die show voor haar nog maar het begin moest zijn. Drie jaar later is er veel veranderd. Christine heeft haar lange lokken afgeschoren, en waar we toen nog rustig konden woordgrappen dat ze 'haar mannetje stond', zou zo'n rigide opvatting van gender en seksualiteit haar nu tekort doen. En met een nog scherper verhaal heeft ze het inderdaad geschopt tot headliner.
Heel in de verte zien we een flits. Er klinkt wat verwachtingsvol gejuich, maar nee, de onweersbui scheert rakelings langs Best Kept Secret. Het vuurwerk moet op deze slotavond van het podium komen. En dat komt het ook, meteen al vanaf het begin. Daar is Chris, omringd door vier muzikanten en - nog veel belangrijker - zes dansers. Ze bewegen als groep, ze bewegen als individu, op een manier zoals we dat kennen van pop pionier Michael Jackson.
Dansers had Christine al vanaf het begin. Eerst twee, allebei man, en hun rol voelde losjes en opvallend aseksueel. Nergens wisselden de twee dansers op het podium sensuele blikken uit met de zangeres. Nee, eerder straalde zij een soort onaantastbaarheid uit. Het hoorde ook bij het beeld dat ze toen wilde overbrengen: de vrouw in het colbertje, one of the boys. Dat is nu totaal anders. Haar dansgroep bestaat nu uit mannen en vrouwen, sommige van hen diffuus in hun genderrol. En met hen allemaal speelt Christine de hele set een spel van aantrekken en afstoten.