‘Arrêtez, arrêtez!’ Een plotselinge schreeuw trekt haar aandacht. Want wie in hemelsnaam roept een vrouw op straat na in het Frans, in New York? Het blijkt de beroemde schilder Salvador Dalí, die elk jaar overwintert in The Big Apple. Zijn oog moet gevallen zijn op de wonderlijke creatie die Asha Puthli die dag droeg: een jurk met Indiase motieven en spiegeltjes, zelf gemaakt van… kussenslopen. Armoedig eigenlijk - de rokken wilden op een onhandig moment wel eens van haar kont zakken - maar het zag er flamboyant en kleurrijk uit. Precies waar een Spaanse surrealist zijn oog op laat vallen in de hectiek van New York. Ze drinken een kopje koffie in het St Regis hotel op 5th Avenue, Dalí’s vaste uitvalsbasis.
Voor jou en mij zou dit allicht een once in a lifetime anekdote zijn, een verhaal dat we tot vervelends toe zouden vertellen op verjaardagen. Asha Puthli zit vol met dat soort verhalen. Over David Bowie die haar vertelde dat haar debuutalbum een van zijn favorieten was, waarop zij antwoordde: ‘Ja, dat snap ik wel, al je vrienden hebben er aan meegewerkt, van fotograaf Mick Rock tot make-up artist Pierre LaRoche.’ Hoe freejazz pionier Ornette Coleman haar al waarschuwde dat ze na haar werk met hem nooit meer in de mainstream toegelaten zou worden. ‘Je blijft of in mijn niche, of ze willen je in de markt zetten als etnische artiest.’
Asha Puthli is inmiddels bijna 75, een dame op leeftijd. Ze reist met haar enige zoon en verblijft in het mooiste hotel van Den Haag, het Hotel des Indes. Het is een hotel met grandeur en historie, en dat past wel bij de vrouw. Al bezweert ze me dat het glamoreuze leven dat ze ooit leidde al lang en breed voorbij is. Als om dat te illustreren klikt ze vijf minuten in het gesprek met een snelle handbeweging haar gebitje uit. Er zit maar één tand aan, een implantaat was niet te betalen. Toch wonderlijk hoe je zo’n handeling kunt verrichten zonder je decorum te verliezen, maar Asha Puthli lukt het. ’Ach, ouderdom’, giechelt ze, terwijl ze een slok neemt van haar rooibosthee. ‘Sorry hoor, hij zat niet goed, zo kan ik niet praten.’ En praten zal ze, ze steekt de ene anekdote aan met de ander, als een kettingroker met woorden.
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?