The Jerry Hormone Ego Trip, Foyer Grote Zaal, zaterdag 14 januari, Noorderslag 2017
ESNS17: The Jerry Hormone Ego Trip gaat DOOD
Stoute Nederbeat niet te versmaden
Schrijver/muzikant/opper-Aper Jeroen Aalbers verzint rond de millenniumwisseling alias Jerry Hormone voor punkrockband The Ragin’ Hormones, maar gebruikt de naam vijftien jaar later pas weer, na vele andere bands en zijprojecten in de tussentijd. Met een volwassenboek en een Ego Trip is Jerry Hormone weer helemaal terug met een ijzersterke band en dito nummers.
Prijs voor het beste openingsnummer gaat vanavond naar Jerry Hormone Ego Trip als Jerry zelf nog achter het podium wacht en de rest van de band (bestaande uit uniform gekleede, piepjonge gastjes met bijna allemaal een gezonde bos krullen) de frontman aankondigt met ‘Hij Komt Eraan’. Met mentor Jerry dan achter de microfoon, wordt de Foyer overladen met fijn puntige popsongs die zwaar gestoeld zijn op de Nederbeat zoals wat dat ook van The Kik kennen, maar in tegenstelling tot die formatie, scheurt de Ego Trip nét even wat harder uit de bocht met een gruiziger geluid en teksten die toch wat explicieter zijn. Refreintjes blijven tot lang na het optreden in je hoofd hangen, van echte missers is dit hele optreden lang geen sprake, of het moet het rustpuntje zijn als een van de kabels weigert mee te werken.
Maar is het ook echt een Ego Trip?
De onderwerpen die Jerry Hormone bezingt getuigen niet van eigengeilerij, wel hebben veel liedjes een ding gemeen: vrouwen. Of het nu gaat om hotte chick 'Josefien', 'Draculina' die goed kan zuigen en, vooruit, het lichtelijk egotrippende ‘Ik Ben Zo Wild, Man’ waarin Jerry verklaart zich niet te laten temmen door een vrouw ('zeker niet door jou'). Superdroog, maar dat is Jerry’s kopje thee, zeker bij hoogtepuntje ‘Dood, Dood, Dood’ dat minder depressief klinkt dan de titel doet vermoeden ondanks wijsheden als ‘Vandaag voel je je kerngezond, morgen lig je onder de grond’.
Waar heeft hij toch die jongens om zich heen vandaan gehaald?
Dat willen wij ook graag weten. Ze zijn bijna jong genoeg om de zoontjes van Jerry te kunnen zijn maar ze spelen bijzonder volwassen. Vooral de gitarist en toetsenist eisen meerdere malen de hoofdrol op door verdomd fijn te soleren.
En beginnen ze nou een lied met de riff van The Kinks’ ‘You Really Got Me’?
Daar bestaat geen twijfel over. Jerry en co. steken hun grote inspiratie niet onder stoelen of banken. De originaliteitsprijs voor de muziek zal het nooit winnen, maar wat boeit dat met de meest grappigste teksten van deze Noorderslag?