MICH, Bovenzaal, zaterdag 14 januari, Noorderslag 2017
ESNS17: MICH lijkt het zelf ook niet te weten
Vijfde show ooit is gevuld met onrust en chaos
De bovenzaal is vrijgemaakt voor een band die speelt zonder de oprichter. Dat was vooraf al de bedoeling en dat is zo gebleven. MICH is de naam. De oprichter: grafisch ontwerper Piet Parra.
MICH is aan het vijfde optreden toe, twee weken voordat het debuut op Excelsior Recordings verschijnt: twaalf nummers in zevenentwintig minuten. Erg to the point dus, dat MICH.
Hee, is dat niet?
Jawel, Bastiaan Bosma van Aux Raus is de frontman. MICH-leden Rimer London (LeLe) en Mick Johan (Firestone) zijn er ook bij. Live wordt het gezelschap aangevuld met Sofie Winterson op bas. Het is op papier misschien een wat vreemd gezelschap. In werkelijkheid is dat ook het geval. Bosma heeft een andere rol dan bij Aux Raus. Alles hoeft niet naar de kloten, maar gedurende de set drijft de hooligan toch steeds verder naar boven. Het blikje bier dat hij in het publiek gooit gaat richting het hoofd van Mojo-boeker Bas Jansen, die het op z’n beurt keurig wegkopt.
Netjes. Maar hoe klinkt het?
MICH zit in de hoek van de dreampop, de shoegaze. Het heeft soms wat Joy Division-liefde en vooral veel sterke gitaarloopjes. Die gitaar komt dus uit een doosje, omdat Parra niet mee wil doen. Dan vraagt men zich af: waarom eigenlijk niet? Nou, onder andere omdat hij op het podium had moeten zitten omdat hij nog nooit staand gitaar gespeeld heeft. In een interview met Noisey zegt hij: 'Ik zou me twee weken van te voren al druk maken en dat is het niet waard. Ik heb de muziek al gemaakt, waarom zou ik het nog een keer herhalen?' Het is te hopen dat deze filosofie niet op al te veel andere muzikanten overslaat, want voor je het weet gaat dat totale Noorderslag niet meer door. Dat er toch vier dappere leden op het podium staan, geeft enige hoop.
Blijft die hoop hangen?
Het is een rommeltje. 'We zijn een beetje op zoek naar het geluid,' zegt Bosma in het begin. Na een nummer halverwege de set deelt hij mede dat zijn zang op de plaat wél zuiver is. Het heeft iets komisch, die Bosma als frontman bij deze muziek. De shoegazehoek laat serieuze bandleden snel naar de schoenen turen, maar deze frontman slaat tijdens de fijne single ‘Tumbled’ een paar keer tegen z’n eigen bakkes. Het lastige: MICH wil maar geen dwingend geheel worden en de zaal wordt dan ook langzaam leger. Het onwaarschijnlijke viertal lijkt soms niet te weten wat voor band ze eigenlijk hebben gevormd.