Het concert: Tom Odell, Lowlands Alpha, vrijdag 19 augustus 2016
LL16: Ironisch of bloedserieus zwijmelen bij Tom Odell
Grootse accenten die niemand mag missen
De kleding van een artiest zegt alles over zijn intenties: waar Mumford & Sons met hun oubollige, chique colberts authenticiteit willen uitstralen en Ben Howard het bewust zo eenvoudig mogelijk houdt, trekt Tom Odell zijn zondagse pak uit de kast. Een zwart pak, zonder glitters.
Die keurige uitstraling past bij zijn vleugel (geen piano, een vleugel), het knooppunt van al zijn songs en het belangrijkste decorstuk op het podium. Tom Odell heeft een pianokruk met extra veel vering, bedoeld om de stevige uithalen in refreinen kracht bij te zetten met een hupsje omhoog. Hij maakt er veel gebruik van; Odell pakt zijn publiek in met enorme galmpartijen, bijgestaan door zijn voltallige band. Dit is waar hij voor gaat: emotionele popsongs met accenten die tot achterin de tent te zien zijn. Vooral die ene hele lange uithaal in 'Concrete' halverwege de set ontgaat echt niemand, blijkt uit het ruimhartige applaus. Maar de twee grootste hits (en beste liedjes) bewaart hij voor het laatste: tearjerker 'Another Love' en meer uptempo meestamper 'Magnetised'. Odell stampt een keer voorzichtig op zijn vleugel - geen krassen - om de Alpha te overzien en knikt tevreden.
Is dat nou…
Ja! Andy Burrows op de drums! De ex-drummer van Razorlight, die met Tom Smith van Editors nog eens een knusse kerstplaat maakte en met een weeïg solo-album enig succes behaalde. Hij is dus weer veilig achter de kit gekropen, maar onopvallend wil ie zeker niet blijven. Zijn klappen - toch niet al te hard - gaan steevast gepaard met een zwiep naar achteren, terwijl zijn lange lokken omhoog geblazen worden alsof ie een illusionist is. Hij wordt gesteund door een extra percussionist op rechts om het allemaal net wat vetter te maken.
Nee, die Burrows zal me worst wezen. Ik bedoel haar, die achtergrondzangeres, dat lijkt wel…
Lianne La Havas? Nee, dat is ze niet. Ze heeft wel zo’n grandioos roze broekpak aan dat haar niet zou misstaan, met van die ongelofelijke doorzichtige hakken eronder. Ze is sowieso al de blikvanger, maar bij een klein intermezzo zoomen echt alle camera’s op haar in. Haar rol in de band: gospelaccenten zetten. En blikken vangen.
Niet zo spannend, toch?
Nee, voor de scherpe rand hoef je bij Tom Odell niet te zijn, en daar rekent ook niemand op. Tijdens 'Another Love' komen mensen met ironisch gespreide armen het voorvak ingelopen, luidkeels meezingend met de ogen dichtgeknepen. En precies zo staan de fans op de eerste rij er ook bij, alleen dan zonder ironie.