‘Als Engelse popjongen kan het anno 2016 geen kwaad als je wat gevoel voor soul hebt, ook als je zo blank bent als 007 en zo blue-eyed als Mick Hucknall. Dat hebben ook James en Andy, twee slungelige gasten die een verdomd goed gevoel voor hits hebben”, schreven we in Groningen tijdens Eurosonic. Gewoon James en Andy ja, want hun achternamen houden ze nog altijd geheim. ‘Ik weet niet precies waarom we anoniem willen blijven, maar dat willen we gewoon’, zegt James aan de telefoon. ‘Niet dat het nu al een probleem is voor ons. We begonnen op die manier en waarschijnlijk gaan we er voor altijd mee door, het is lastig om er nu mee te stoppen.’

Niet dat James – hij is van de twee meer de producer, Andy de leadzanger – verder erg mysterieus doet over hun band. ‘Ik heb Andy ontmoet op de universiteit’, vertelt hij. ‘Net buiten Londen. Binnen een paar dagen waren we samen muziek aan het schrijven. Dat is nu zes jaar geleden. Maar pas twee jaar geleden kwamen we op een sound waarvan we dachten: dit is speciaal. Uiteindelijk is dat Honne geworden, het duurde lang om de geluiden te vinden die bij elkaar werkten. Toen we elkaar ontmoetten, was het ook al gebaseerd op elektronische muziek, maar minder op soul. We hielden allebei van de elektronische kant van Radiohead: Kid A, Hail To The Thief en zo.’

Pas afgelopen kerst zegden Andy en James hun ‘day jobs’ vaarwel. ‘Ik was gitaarleraar op een muziekschool. Andy werkte daar ook als geluidstechnicus maar hij gaf ook lessen in remixen. Elke avond als we thuis kwamen, gingen we zelf nummers schrijven. Ik denk dat daarom die hele nighttime feel erin is gekomen: we schreven alleen songs in het donker. Zelfs als we nu iets opnemen doen we alle lichten uit behalve misschien een lamp in de hoek van de kamer, om diezelfde atmosfeer te creëren.’

Ware gevoelens
‘Honne’ is Japans voor ‘ware gevoelens’. ‘We hadden al heel veel songs geschreven en zochten nog steeds naar een naam. Ik weet niet meer hoe we het precies gevonden hebben, ergens online of zo. Ik vond het een mooi woord en het klinkt heel catchy: wij zeggen altijd ‘Hon’ op zijn Engels maar Japanners – in Korea is het ook een ding – zouden eerder Hon-nay zeggen. Het klopt perfect met de emoties waar we over zingen.’

Het eigen label waar Andy en James hun muziek op uitbrengen klinkt ook Japans: Tatemae. ‘Dat woord betekent eigenlijk het tegenovergestelde. De uitdrukking is dus ‘honne en tatemae’ en dat is erg belangrijk in de Japanse cultuur. ‘Honne’ zijn de ware verlangens en gevoelens die je voor jezelf houdt of alleen deelt met de mensen die het meest dichtbij je staan. En tatemae is dat wat je in het openbaar van jezelf laat zien. In Japan is er een groot verschil tussen die twee dingen, mensen houden veel voor zichzelf. Wij brengen nu onze ‘ware gevoelens’ uit via een openbaar label, begrijp je?’

Michael Jackson
De sound van Honne wordt vaak met de late jaren ‘70 en jaren ’80 vergeleken, voor James is het vooral één persoon: Michael Jackson. ‘Hij is zeker een belangrijke invloed als het om productie gaat, de producties van Quincy Jones dus en het geluid van de drums dat hij gebruikte. Hij is de eerste artiest waar ik als kind naar luisterde en dacht: ‘ik kan niet geloven hoe goed dit klinkt’. Ik luisterde het keer op keer en ging hem uiteindelijk live zien in Wembley. Best vreemd dat de cirkel nu rond is, en wij muziek maken die met hem wordt vergeleken.’

James heeft totaal geen problemen met het gladde pop-label dat zijn band krijgt. ‘Smooth pop, ja dat klinkt goed. Of elektronische soul, ‘smooth electronics’… Onze liedjes gaan meestal over de liefde, dus dat klopt wel ongeveer.’ Zoals de grootste hit tot nu toe: ‘Gone are the days’, waarin Andy zingt: ‘And gone are the days you're used to/ Gone are the days / Say goodbye to the man who used you’. ‘Andy heeft die tekst geschreven’, zegt James snel. ‘Voor mij is het ook een mysterie waar het over gaat.’

Meestal schrijven we de twee los van elkaar. Zoals Coastal Love, een song over twee geliefden die aan de kust van een ander werelddeel staan. James: ‘Toen ik begon had ik alleen die titel. Het leek me tof om een nummer te maken met die uitdrukking als basis. Ik gaf het aan Andy en hij legde de zanglijn erover. Vanaf dat moment werken we samen verder aan de productie, en veranderen we er vaak nog heel veel aan. Andy is daar ook goed in. We spelen allebei gitaar, bas, synths en drums, ik doe een beetje achtergrondzang. We kunnen op die manier eigenlijk twee keer zoveel songwriting doen, omdat we allebei al die dingen beheersen.’

Gevraagd naar een liefdeslied dat hem inspireert, noemt James ‘Loud Places’ van Jamie XX. ‘We hebben er ook een cover van gedaan voor de BBC. Ik vind de tekst en die sample in het refrein uit een oude soulplaat geweldig. Zijn album is een voorbeeld van een fantastische, credible plaat. Hij heeft echt heel goed een melancholisch gevoel gevangen, ik hoop dat ons dat ook lukt met onze plaat.’ 

Op 22 juli komt de debuutplaat Warm On A Cold Night van Honne uit. Een dag later speelt de band op 22Fest. Maar eerst speelt Honne nog op Best Kept Secret op vrijdag 17 juni.