Afgelopen februari schoof David Achter de Molen (John Coffey) aan bij Matthijs van Nieuwkerk, Paul Rabbering, Mark Tuitert en Pieter van den Hoogenband voor een item over Pinkpop in De Wereld Draait Door. Tuitert mocht de liefde voor Foo Fighters al uiten, Achter de molen verbaasde de tafel met een liefdesverklaring aan Robbie Williams. Hoe dat? “Hij heeft ontzettend goede liedjes”, zegt Achter de Molen er over. “Waarschijnlijk heeft hij er niet één zelf geschreven, net als bij zoveel grote popartiesten. Maar dat maakt niet uit als ze zo goed zijn.”

Brits uitschot
Als voorbeeld neemt de John Coffey-leadzanger Come Undone. “Classic, maar gewoon erg goed uitgevoerd. Het liedje begint klein, bouwt zachtjes op en ontlaadt in een heerlijk refrein. Daarna herhaalt hij het hele riedeltje nog eens, met op het laatst twee refreinen waarin Williams vooral uitlegt dat hij Brits uitschot is. De ingrediënten zijn zo standaard dat het op het saaie af is. Maar de manier waarop hij het brengt, z'n badboy image en de ontlading in het refrein zorgen er toch voor dat je hier toch als een blok voor moet vallen, als vijftigjarige vrouw met lege-nest-syndroom die zelfs Hyves is ontnomen.”

Toch is ook deze 26-jarige rockzanger gevallen voor Robbie Williams. Wanneer is het begonnen? “Ik ben vooral verliefd op het fenomeen Robbie Williams sinds ik de docu Nobody Someday over hem heb gezien”, zegt Achter de Molen. Die film, die in zijn geheel is te zien op YouTube, speelt zich af in 2001. Achter de Molen zag Nobody Someday minstens negentien keer: “Williams kwam toen net uit de rehab, dat is het punt waarop de film begint. Hij heeft drugs en alcohol afgezworen. Het is de zoveelste tour die hij nuchter wil doen, maar dit is de eerste waarbij het echt lijkt te gaan lukken. Het is best een zielig verhaal: een man die vertelt dat hij het allemaal nooit leuk heeft gevonden. Hij overdrijft het waarschijnlijk, het is een beetje een drama queen. Je gaat je afvragen: speelt hij dit? Maar aan de andere kant wil ik hem wel geloven.”

Ex-mariniers
Achter de Molen is goed op de hoogte van muziekdocumentaires. “Als je zelf in een band zit, is banddocu’s kijken het allerleukst dat er is. Zo’n hele tour, hoe ontzettend veel werk het is voor de crew. Ook Nobody Someday zit vol bizarre momenten: als Robbie Willams een potje wil gaan voetballen, moeten eerst twee ex-mariniers die zijn beveiliging doen het hele terrein voor hem afzetten. En dat hij er helemaal geen lol in heeft, maakt het nog gekker.” Vooral het punt dat Williams zijn setlist doorneemt voorafgaand aan een show, staat Achter de molen nog bij. “Hij gaat dan nummer voor nummer af: ‘Let Me Entertain You, nee die is echt kut. Feel, nee verschrikkelijk’. Ergens in de film zegt hij: ‘Ik wacht mijn hele carrière al tot ik er van ga genieten’. De feestjes vindt hij leuk, hij houdt van het geld maar verder vindt hij het niks.”

En tóch is Williams een geweldige entertainer, vervolgt Achter de Molen. Misschien wel doordat hij er eigenlijk niets aan vindt. “Ik vind hem misschien wel de beste entertainer ter wereld. Hij straalt live een en al arrogantie uit, maar van een soort die ik wel trek. Misschien interesseert het hem allemaal echt niet zoveel, en kan hij daarom zo op het podium staan. Zelf probeer ik niet te veel een entertainer te zijn, maar als je honderd shows achter elkaar doet, moet je daar wel wat van hebben.”

Inmiddels heeft Robbie Williams al jarenlang geen plaat meer gemaakt, heeft hij geen recente hits en hebben we eigenlijk al tijden weinig van hem vernomen. Hij is wat grijzer, wat dikker en bovendien vader. Achter de molen vraagt zich af of Williams het nog in zich heeft. “Zijn wilde dagen zijn toch wel voorbij. Maar dat maakt me alleen maar nog benieuwder naar de show. Als ik zaterdagavond nog overeind sta, ga ik zeker kijken.”

Katy Perry
De liefde voor grootschalige popshows houdt voor John Coffey zeker niet op bij Robbie Williams. Je zou het misschien niet verwachten, maar onlangs toog de voltallige band naar de Ziggo Dome voor een Katy Perry-concert. “Busted. Het zijn inderdaad ver-van-ons-bed-shows hoor. Wij komen natuurlijk uit de undergroundhoek: de shows het liefst zonder podium, met het tl-licht aan, gekleurd licht is sowieso uit den boze. En dan zie je ineens zo’n miljoenenshow als die van Katy Perry – ook zij heeft alleen maar fucking goede liedjes. Normaal heb ik ontzettende concentratieproblemen bij een show: ik ga na een paar liedjes bier halen of plassen, kom iemand tegen die ik ken en sta de rest van het concert te ouwehoeren. Maar bij Katy Perry heb ik anderhalf uur met open mond zitten kijken. Na drie kwartier liep ik chagrijnig weg om even één sigaretje te roken en toen moest ik weer terug sprinten omdat er wéér een hit aankwam.”

Inmiddels heeft John Coffey de underground in zoverre verlaten dat de band steeds grotere podia toebedeeld krijgt, zoals de tent op Pinkpop volgende week zaterdag. “Dat is voor ons best een interessante discussie”, zegt Achter de Molen. “Dan bedenken we met elkaar: wat willen we nou eigenlijk? Blijven we cool en slepen we alleen twee versterkers en een drumstel mee? Of gaan we een echte classic rock-show doen inclusief CO2-kanonnen? Bij zo’n show met achtduizend mensen krijgen de achterste duizend er maar weinig van mee. Tijdens de afgelopen shows hebben we wat geëxperimenteerd met confetti, maar dat bleek niks te zijn. Misschien kunnen we toch het beste lekker normaal blijven doen. Zoals Pinkpop-headliner Foo Fighters, die ook altijd zonder veel poespas zijn blijven optreden.”