Rhodes, Lowlands India, zondag 23 augustus 2015
Lowlands: Geen romantischer anti-kater middel dan Rhodes
Zondagen zijn favoriet bij deze nieuwe singer-songwriter
Elf uur vijftig. Op zondag, ga er maar aan staan. Gelukkig krijgt het publiek nog tien minuten respijt van Rhodes, hij start stipt om 12 uur. Ditmaal is de India tent het podium voor het zondagse koffieconcert, vorig jaar opende Fink de zondag in de veel grotere Bravo. Maar de inschatting voor Rhodes is precies goed, niet te veel, niet te weinig. Voor velen een kennismaking, en zeker een aangename. En Rhodes is in zijn nopjes: 'Zondagen zijn mijn favoriete dagen… .'
HET CONCERT:
DE ACT:
Getergd romantische jongeman met elektrische gitaar. Uit de buurt van Londen. Dat zijn er velen, maar David Rhodes heeft op dit moment de beste papieren. Langzaam maar zeker heeft hij zijn carrière opgebouwd. De afgelopen twee jaar kwamen vier EP’s uit en speelde hij voorprogramma’s van London Grammar en Sam Smith. Begin september dan eindelijk het debuutalbum Wishes, waarop ook het duet 'Let It All Go' met het Belgische kwezelkuiken Birdy. Vanmiddag speelt hij met een driekoppige band.
HET NUMMER:
Het is moeilijk kiezen, Rhodes heeft meerdere prachtige nummers. 'Still' krijgt vanmiddag een wonderschoon cello arrangement, 'Turning Back Around' aan het slot heeft de meeste schwung en krijgt meeklappers. Breathe solo op gitaar is hartverscheurend. En solo is hij op zijn puurst, dus dan gaan we voor die laatste.
HET MOMENT:
Halverwege verontschuldigt Rhodes dat zijn band eigenlijk niet compleet is. Niet dat wij er als publiek wat van merken eigenlijk. Navraag achter de schermen leert dat zijn gitarist die voor de meer atmosferische elementen verantwoordelijk was vanwege familieomstandigheden thuis is gebleven. Geeft niet, de violiste/toetseniste vangt het nodige op.
HET PUBLIEK:
Iedereen met een romantische inborst en een anti-kater middel. Of een combi daarvan. Er wordt relatief weinig doorheen gewauweld, want ook als Rhodes solo speelt is het vrij stil, altijd een goed teken.
HET OORDEEL:
Als je Rhodes op straat tegen zou komen, zou je hem glad voorbij lopen: zomaar een gekuifde jongeman met een lang gezicht. Wacht maar totdat hij gaat zingen: Jeff Buckey-achtige uithalen. Niet dat hij al de status heeft van deze legende, maar sommige artiesten zingen uit de tenen en dat voelt goed. Rhodes is er zo’n eentje, en dat komt nog het best solo tot zijn recht. Tel daarbij dat hij voldoende sterke songs heeft en een marketingmachine van een grote platenmaatschappij achter zich heeft staan. Voorlopig speelt hij nog in kleine zaaltjes zoals het Amsterdamse Bitterzoet en het Utrechtse Ekko en staat hij na afloop bij de uitgang iedereen vriendelijk te bedanken voor hun komst. Profiteer daar van zolang het nog kan.