Bear's Den, Lowlands Heineken, zondag 23 augustus 2015
Lowlands: Bear's Den, een keurig afgevlakt geheel
Mumford & Sons, opgepast!
Iedereen die vreest dit weekend niet aan z'n portie banjo en dik aangezette drums te komen, heeft de show van Bear's Den waarschijnlijk met rood omcirkeld in het festivalschema. Het folkrocktrio heeft voor zijn optreden ook twee blazers ingevlogen om het nog wat meeslepender te maken. Het mag dan wel nog steeds vrij warm zijn, de folkies gaan voor niks minder dan kippenvel.
HET CONCERT:
DE ACT:
Ook als je per ongeluk bij het concert in de Heineken (voorheen Grolsch) bent beland, weet je binnen tien seconden al wat je gaat krijgen. Een wat schuchtere zange zanger met baard, bril en houthakkershemd komt het podium op. Een fris geknipt type met een banjo én floor tom. Het zouden toch geen vrienden zijn van Mumford & Sons? Wel hoor, de drummer heeft zelfs een eigen label met een van de Mumfordzonen. Over die drummer gesproken, die krijgt het voor elkaar om tegelijk te bassen en te drummen. Het zijn natuurlijk ook geen ingewikkelde drumpartijen. Stadiongalm doet het werk.
Nog even over Mumford & Sons, die moeten uitkijken. Hoewel Bear's Den nog maar drie jaar bezig is, lijken ze hard onderweg de toppositie in de arena-folkhoek over te nemen. De Heineken puilt uit. En dat ligt vast niet alleen aan het feit dat zij nog wel de banjo nadrukkelijk centraal hebben staan, in tegenstelling tot hun vrienden van Mumford & Sons tegenwoordig.
HET NUMMER:
De groep is intussen behoorlijk populair. Maar man, wat is het naar. Tragische folkrock, het voelt allemaal als enorm anoniem gezucht. Het dieptepunt? Een cover van Drake's 'Hold On'. Wat is het toch met folkies dat ze dit soort nummers kapot willen maken met covers waar werkelijk al het leuke of spannende van het origineel is verdwenen. Stop daar gewoon mee.
HET MOMENT:
Gelukkig zijn er ook een handvol momenten dat er iets van spanning is. Als 'When You Break' naar een climax werkt merk je opeens dat er echt wat gebeurt. Er lijkt opeens energie van het podium af te komen, en je voelt dat het publiek siddert. Jammer dat ze het net niet kunnen uitbouwen tot een echt indrukwekkend moment, maar het zat er heel dicht tegenaan. Misschien hebben ze nog wat ervaring nodig om dit soort momenten echt maximaal te benutten. Het publiek reageert alsnog uitzinnig, maar ook de band zelf staat even perplex. De zanger juicht alsof hij net de mooiste goal van zijn leven gescoord heeft. Lief, en ongetwijfeld oprecht.
OOK OPMERKELIJK:
Die teksten, jeetje. Het is een beetje alsof Bløf via Google Translate hun grootste inspiratie is. De quasi-diepzinnige oneliners en adviezen vliegen je om de oren. Het beste advies? 'Don't make my mistakes, I know they were wrong.' Oké, knopen we in onze oren.
HET PUBLIEK:
Er wordt wat afgezwijmeld, vol herkenning geknikt, meegezongen, en zo nu en dan een traantje weggepinkt. Inmiddels al een beetje afgestompt na twee lange dagen Lowlands lijkt het publiek het best fijn te vinden om door een trechter wat emotie naar binnen geduwd te krijgen. Het komt allemaal behoorlijk aan.
HET OORDEEL:
Bear's Den is behoorlijk goed in wat ze doen. Misschien dat het juist daarom zo vervelend is. Ze hebben alle losse elementen die andere folkrock-acts zo succesvol maken bij elkaar gegooid, en er een keurig afgevlakt geheel van gemaakt. Los van dat het aardige jongens lijken die zich helemaal uit de naad werken en touren, blijft er weinig eigens over. Zo oprecht als ze tussen de liedjes door lijken, zo weinig zeggend voelen de liedjes. Daar valt voor de komende drie jaar nog een hoop te winnen.