Mark Ronson, Lowlands Bravo, vrijdag 21 augustus 2015
Lowlands: Mark Ronson heeft de hits, maar draait de andere
Maar zijn eigen 'Uptown Funk' blijkt drie keer feest
Tot een jaar of wat geleden was Mark Ronson voor de meeste mensen vooral de producer achter Back to Black, de bestseller van Amy Winehouse. Dat hij al een verdienstelijke carriere had opgebouwd als dj, en zelf ook een prima album had afgeleverd, bleef lange tijd onder de radar. Totdat hij dit jaar zichzelf in één keer de sterrenstatus aanmat met 'Uptown Funk', een van de grootste hits van 2015. Op Glastonbury stond hij nog met een grote band en idioot veel beroemde gasten op het podium. In Biddinghuizen staat hij als dj geboekt. Nog voor de avond goed en wel gevallen is.
HET CONCERT:
DE ACT:
Een dj-set dus. Vrijwel zonder aankleding. Gewoon, Mark Ronson achter draaitafels en een laptop. Gelukkig heeft hij de hulp ingeroepen van twee bevriende rappers. De meest in het oogspringende is Theophilus London. Misschien zegt het je niet direct wat, maar hij schrijft mee aan Kanye Wests nieuwe album. Op single 'All Day' hoor je hem ook. De andere rapper is de nog wat onbekendere Cupid Ramone uit Brooklyn. Hoe dan ook, die twee moeten zorgen voor het vuur in de set vol hiphop bangers.
HET NUMMER:
Na drie kwartier vol bangers die de Bravo meer en meer laten stomen raakt Mark Ronson opeens de weg een beetje kwijt. Eerst was alles raak, en opeens valt alles precies verkeerd. Hij zet uiteindelijk maar het makkelijkste wapen in: Amy Winehouse' 'Valerie'. 'Dit was een van de grootste zangeressen die ooit een microfoon in haar handen had.' Hett publiek zingt direct uit volle borst mee, terwijl Theophilus London als een volleerde Mariah Carey de hele tekst uitbeeldt.
HET MOMENT:
Na 'Valerie' speelt Ronson het maar op safe. De spanning is eruit, maar hij zorgt er wel voor dat de mensen weer dansen en niet langer weglopen. Stevie Wonder, Prince, James Brown, en uiteindelijk toch nog eens 'Uptown Funk'. De derde keer, maar de reactie is er niet minder om. Het is duidelijk de feelgoodhit van het jaar. Geen 'Get Lucky', maar het scheelt niet veel.
OOK OPMERKELIJK:
Wie Mark Ronson alleen van Amy Winehouse en zijn laatste album kent schrikt zich ongetwijfeld een hoedje. Het grootste deel van zijn set ramt hij alleen maar de hardste hiphop tracks. Veel Kanye, Fetty Wap, Rihanna, Missy Elliot, Kendrick Lamar. Tegelijk schroomt hij er niet voor om de grootste pophits er doorheen te slingeren. Major Lazer met Mø, Iggy Azalea. En dat allemaal aan elkaar gesmeerd met wat Motown classics. Alsof het niks is.
HET PUBLIEK:
Lijkt in eerste instantie wat teleurgesteld. Wellicht hadden ze meer eigen werk verwacht, of verkeerd gekeken en een live-set verwacht. Maar binnen no time slaat die teleurstelling om in een partystemming.
HET OORDEEL:
Er zullen vast een hoop mensen zeggen dat het veel te plat is, zo'n set vol bangers. En dan is er nog altijd die discussie die opsteekt als een dj weinig van zijn eigen nummers draait. We zouden daar intussen een keer gewend aan moeten zijn, maar het blijft voor sommigen nog reden voor teleurstelling. Maar juist de set zelf laat zien hoe knap het is. Zo'n drie kwartier smijt Ronson alles door elkaar. Stijlen, edits, remixes, mash-ups, hits. Ondertussen rappen zijn mc's over alles heen en hypen die het publiek alleen maar meer op. Ongekend. Als de set in de nacht was geplaatst, was de Bravo wellicht in de brand gevlogen van de hitte en energie die er vrij kwam. Daarna is de rek er plotseling uit. Zelfs met bangers, of misschien juist met bangers is het moelijk om een set lang de aandacht er bij te houden. Los van 'Uptown Funk' dooft de set dan ook als een nachtkaars. Zonde.