Kodaline, Lowlands Heineken, vrijdag 21 augustus 2015
Lowlands: Kodaline, alle draken verzamelen
Emo-Ieren zijn terug
Op Pinkpop werden we dit jaar verblijd met een optreden van The Script, op Lowlands zijn hun landgenoten Kodaline aan de beurt. En deze Ieren slagen erin om nóg meer traantjes te laten vloeien, vooral voor het type bakvis dat eerstgenoemde band inmiddels ontgroeid is. Maar wat hebben ze daar een partij draken van ballades voor nodig.
HET CONCERT:
DE ACT:
Kodaline is een Ierse band die nu een jaar of tweeënhalf op de radar staat. In 2013 speelden ze op Eurosonic, Pinkpop én Lowlands en vorig jaar stonden ze nog een keer in Landgraaf. We kennen ze van de grote hit ‘All I Want’, een tranentrekker van jewelste. ‘High Hopes’ van datzelfde album kan er ook wat van (die snik!). Dit jaar kwam de tweede plaat Coming Up for Air uit, met als bekendste single ‘The One’, een nummer waarop Stephen Garrigan erin slaagt zowaar nóg meer als Chris Martin te klinken dan hij al deed.
HET NUMMER:
Tja. Die Mumford & Sons-achtige folkliedjes van de eerste plaat zijn wel enigszins te doen. Mandoline erbij, klaar. ‘Why Back When’, doe die maar. Van de nieuwe plaat is ‘Coming Alive’ trouwens best wel een fris popliedje. Het eveneens nieuwe ‘Play The Game’ lijkt vooral op het mindere werk van Robbie Williams, maar is in elk geval wat steviger.
HET MOMENT:
Kodaline slaag er zelfs in de aankondigingen in de saaiste band ter wereld te zijn. Garrigans aankondiging van ‘Love Like This’ gaat ongeveer zo: ‘We gaan nummers van ons eerste album spelen, maar ook nummers van ons tweede album. Dit nummer komt van ons eerste album.’ Even later wordt ‘The One’ opgedragen aan twee bevriende mensen die net getrouwd zijn. De Kodaliners waren vergeten een cadeautje te geven, dus hebben ze maar een liedje voor ze geschreven. ‘You make my whole world feel so right when it’s wrong. That’s how I know you are the one.’ Aaaaaaah. 'Give it up for Phil and Fiona everyone!' Geen idee wie het zijn, maar dit is wel de sufste shout-out ooit. Zelf mist bandlid Vinny zijn verloofde. Aaaaaaaah.
OOK OPMERKELIJK:
Hoe hard hij Chris Martin ook probeert na te doen, van een afstandje lijkt Garrigan eigenlijk ook best wel op een jonge versie van Bart van der Weide (Racoon).
HET PUBLIEK:
…vindt het helemaal prachtig. Alle melodramatische teksten worden woord voor woord meegezongen, gevoelig wordt er meegewiegd met de muziek. Op zich slaagt Kodaline er ook redelijk in om al die drakerige ballades toch geschikt te maken voor een festivaltent. Bij bijna elk nummer komt er ergens halverwege toch een mid-tempo ritme in en valt de hele band in voor een ietsje (maar dan ook echt ietsje) heftiger slotstuk.
HET OORDEEL:
We laten Garrigan nog maar heel even zelf aan het woord. Het is tijd voor afsluiter ‘All I Want’. So you brought out the best of me / A part of me I've never seen / You took my soul and wiped it clean / Our love was made for movie screens. Dat is inderdaad zo’n beetje het beeld dat je bij elk liedje krijgt: zo’n ultraslechte romantische komedie waarin het helemaal fout lijkt te gaan voor de hoofdpersoon, maar dan komt zijn liefde toch bij hem terug, liefst met een dramatische slow-motionscene in de regen. Eind goed, al goed. Dat kunnen we van dit concert niet zeggen.