Lowlands: Chef'Special trekt een blik vrienden open

Openers laten de Alpha al zweten

Tekst Ralph-Hermen Huiskamp, foto's Ben Houdijk ,

Openen in Lowlands Alpha klinkt als een eer, maar is in de praktijk niet zo makkelijk. De beste tactiek is: alles of niets. Want als de act zich inhoudt, dan gaat het publiek er al helemaal niet voor. Chef'Special begrijpt het, en heeft een groot blik aan bevriende muzikanten opengetrokken om de boel nog wat meer wakker te schudden. Een handje gouden confetti en vlammenwerpers moeten voor de finishing touch zorgen.

HET CONCERT:

Chef'Special, Alpha, vrijdag 21 augustus 2015 

DE ACT:

Lange tijd was Chef'Special vooral een band die het goed deed op de radio en de kleinere popzalen. Maar vorig jaar lieten ze op het hoofdpodium van Pinkpop zien ook enorme mensenmassa's aan te kunnen. Met hun hitgevoelige potpourri van reggae, pop en een snufje soul verkochten ze dit jaar al twee keer de Heineken Music Hall uit. De stap met de Alpha komt niet vanuit het niets.

HET NUMMER:

Weet je nog, die zwijmelhit 'In Your Arms', die dankzij The Kik een tweede leven kreeg? Nou, die horen we vandaag dus niet. Doordat diverse andere nummers tijdens de set live een stuk langer duren dan op plaat, kan band niet de hele set kon afmaken. Erg? Totaal niet. 
Bijna alle nummers krijgen de Alpha in beweging. Maar ze zijn eerder hosbaar dan dansbaar. Aan de frisse mengelmoes van reggae, soul, hiphop en pop lijkt soms net te veel polka toegevoegd. Daardoor valt 'Eden' halverwege extra op. En dan vooral die riff die het nummer draagt. Paul Simon zou er jaloers op zijn. Opeens komt er wat lucht in de tent, puur doordat er ruimte ontstaat tussen de noten die de band op het publiek afvuurt. Ook in het aansluitende 'Peculiar blijft de gitarist met een simpele, maar slimme riff de aandacht opeisen.

HET MOMENT:

Na een paar nummers nodigen de chefkoks hun eerste vrienden uit, The Indien. Iets later komen ook Benjamin Herman en enkele blazers van Maison Du Malheur voor wat extra peper zorgen. Maar het echte muzikale hoogtepunt volgt als De Staat in Beastie Boys-formatie de spotlights opeist. De vinticious versie van 'Input Source Select' volgt. Het verschil is enorm. Het hossende publiek komt tot stilstand en moet nog even wennen. Want dit is écht een groove. Zonder ingebouwde spring-, juich- of meezingmomenten lijkt De Staat de aandacht veel meer te grijpen dan Chef'Special. 

OOK OPMERKELIJK:

Later gebeurt iets soortgelijks als Benjamin Herman zijn baritonsolo laat ontsporen. Juist de gasten durven buiten de lijntjes te kleuren, waardoor het stukken spannender is dan de keurige, met pastelkleuren ingevulde kleurplaat van Chef'Special. 

HET PUBLIEK:

Heeft er zin in. Hossen, meezingen, klappen, alles alsof het festival al halverwege is en iedereen al schouderdiep in de festivalstemming zit. Knap hoor, zo vroeg op de dag, in de stervenshete tent. 

HET OORDEEL:

Natuurlijk, het aangezette accent blijft onnodig. Aan de andere kant: qua accent doe je het als Nederlander in het Engels zelden goed, maar in het Engels het publiek toespreken voelt echt een beetje als flauwekul. Wellicht is het een voorbereiding van de aanstaande Amerikaanse tour. 
Toch, het belangrijkste is dat Chef’Special  als eerste dit weekend de Alpha plat speelt, met een enorme show. Ze gunnen de beginnende band The Indien een plek in hun show, en weten de vele andere gastbijdrages naadloos in hun eigen show te mixen. Er is maar een handjevol Nederlandse acts die dat op dit niveau kunnen. Wellicht in de basis een beetje te hapslikweg, ietwat zouteloos, maar met de gastoptredens en vlammenwerpers en sloopkogel-remix ongelooflijk slim op smaak gebracht.

DE FOTO: