Tom Trago - Brutal Romance
Er zijn van die tracks waarvan je meteen door hebt dat ze dansvloeren in brand kunnen zetten, bij anderen moet je het eerst een keer meegemaakt hebben. Brutal Romance is er een uit die tweede catagorie. Midland had al wel door wat deze track teweeg kan brengen, bleek op Zeezout. Die melodie die er halverwege opkomt is puur goud.
Je zag hem natuurlijk al van verre aankomen, maar en toch was de afsluitende track van Maceo Plex een momentje: de Opus-remix van Four Tet. Zo'n track die je even graag wel, als niet wil horen. In tegenstelling tot alle EDM-hits zit de schoonheid hem niet in de drop, maar juist in het feit dat die uitblijft. Doordat de opbouw veel te lang door gaat, raak je op een gegeven moment elk tijdbesef kwijt.
Tale Of Us - North Star
Tale Of Us begint met hun nieuwe track North Stars, en twee jongens waarschuwen hun vrienden: “Hier beginnen ze vaak hun sets mee, en let maar op: straks gaat iedereen los.” De beat is dan nog kalm en wordt alleen omgeven door een vuurwerk-achig knettergeluid. Het is waanzinnig om te zien hoe het publiek vervolgens met een jachtig heen en weer slingerende synth-melodie - zowel de noten als hun plek in het geluidsspectrum in de zaal - helemaal gek gemaakt wordt. Zo spaarzaam, zo effectief.
De los Miedos - Yali Yali (De Los Miedos Edit)
Hoewel de Turkse atrice/zangeres Neşe Karaböcek ontelbaar veel albums maakte, zal ze in Nederland bij het grote publiek vrij onbekend zijn. Desondanks werd ze met deze edit in de set van Baris K onthaalt als de grootste disco-diva die we allemaal nog miste in ons leven. De track liet OT301 nog harder kolken, en het het plafond nog harder druipen.
Het was niet eens een hele goede set, vooral een hele leuke. Ben UFO, Pearson Sound, Joy Orbinson en Four Tet draaiden met zijn vieren in Rush Hour, deelden winegums uit, hadden plezier en zetten elkaar telkens weer op het verkeerde been probeerde zetten met onverwachte plaatkeuzes. Four Tet had een klein bakje singletjes mee, en toverde daar opeens deze uit. De telkens weer terugkomende riff zit nog steeds bij alle 70 gelukkige aanwezigen in het geheugen gegrift.
Fatima Yamaha - What's A Girl To Do
Ja, inmiddels weten we het wel. Het is het jaar van de wederopstanding van Bas Bron's alter-ego Fatima Yamaha, en dan vooral deze track. We hoorden hem al overal deze zomer, maar donderdag zagen we hem Bron ook live doen. Hij kreeg er in een klap het borrelpubliek mee stil. Zaterdag draaide Joris Voorn er in de Gashouder naar een emotioneel hoogtepunt, zodagavond gooide Young Marco hem in een leeggedraaide bovenzaal van Radion erin. 'Does it get easier?' Nou Scarlett, dat is een hele goede vraag, zo rond half zes 's ochtends. Op de allerlaatste ADE-dag.
Art Department - Catch You By Surprise (&ME Terrace Dub)
Marcel Dettman brak vrijdag steen voor steen het Westergas Theater af. Zelfs met een de zachtste nummers uit de set wist hij dat nog door te zetten. Hij gaf met deze track dan wel eindelijk wat houvast en warmte, maar sloeg door die desperate vocal toch meteen alle hoop op verlichting weg.
The Black Madonna zat vrijdag in haar laatste uur in een enorme discotrip. Afsluiten met disco queen Sylvester is op zo'n moment misschien wel het beste wat je kan doen. Dat deed ze dan ook.
Ame - Rej
Eigenlijk is Rej zo'n track waar je al jaren klaar mee bent. Kapot gedraaid, en vast niet meer in staat je ooit nog te verrassen. Toch wel, bleek zondag in de Marktkantine. De zaal gilde het uit toen Mano Le Tough hem losliet.
Chilly - For your love (Todd Terje re-edit)
De set van Japanse vinyl wizar Dj Nobu ging werkelijk alle kanten op. Mongoolse keelzang, lieve disco, ram techno, space rock, Syrische bruiloftmuziek. Het leek allemaal totaal willekeurig, maar stiekem bouwde hij telkens weer op naar een plaat waarin dan alles samen kwam. Na een uur plagen met net te moeilijke tracks ontplofte OT301 op deze vergeten discorockplaat, maar dan wel een edit waar die eindeloze gitaarsolo van het origineel uitgeknipt is.
Dikke kans dat de Zuid-Afrikaanse held dit geheime wapen in elk van zijn vijf sets op ADE dropte, want het is misschien wel de beste track die hij tot nu toe gemaakt heeft. De gedreven fluisterzang, de melancholische synth: deze track heeft het allemaal. Luister hem hier, vanaf 50:00.
Marshall Jefferson - Move your Body
Het blijft toch een van de mooiste eigenschappen van dance: werkelijk alles kan langskomen. Een kakelverse Four Tet remix, vergeten Japanse space disco, het is totaal niet tijdgebonden. Als er een track is die dat onderstreept, is het deze houseklassieker. Er is geen avond voorbij gegaan zonder dat hij ergens langs kwam, en keer op keer vormde het een hoogtepunt van de avond. Hoeveel van dit soort klassiekers zullen we er over dertig jaar bij hebben?