“Bonsoir!”, begint Johannes Sigmond in stijl. Al snel schakelt hij over naar het Nederlands, om uit te leggen waarom deze song elektronischer klinkt dan we gewend zijn. “Ik heb me laten inspireren door Franse jaren tachtig muziek. Dat zijn Franse drums, Roosmarijn. Ik hou heel erg van de jaren tachtig, het werkt goed voor zo’n soort track."

Kraftwerk
Wil hij meer die kant op, in navolging van eighties-helden Kraftwerk die een hele plaat over de Tour maakten? "Ik zou best een album willen maken dat meer klinkt als dat soort muziek, maar of dat dan helemaal over de tour moet gaan? Dat weet ik niet.”

Wielrenmetaforen
Wat wilde Blaudzun de wielrenners meegeven? “Ik hoefde niet lang na te denken toen de Tour-organisatie dat vroeg, maar ik wilde wel zelf bepalen wat ik maak. Ik geloof niet echt in wielrenliedjes. Mijn muziek gaat toch meer over het leven en de liefde, al gebruik ik daar in dit geval meer metaforen uit de wielrennerij voor. Ik vond het ook tof om in het Frans te zitten. Het is een ontzettend muzikale taal, maar normaal zou het nergens op slaan als ik dat zou doen.”

Drukke agenda 
Hij is nog niet bezig met de opvolger van Promises of No Man’s Land, zegt Sigmond. “Er is ruimte in mijn agenda nodig om ruimte in mijn kop te krijgen. Ik ga morgen naar Bonn, dan ben ik heel even thuis maar dinsdag gaan we al weer een 'Nightline-tour' doen langs Scandinavië en Noord-Duitsland. We gaan door met touren tot eind januari, ook België en Nederland nog.”