Paceshifters, Pinkpop Stage 4, zaterdag 7 juni 2014
Pinkpop: Paceshifters doopt vierde podium
Prille twintigers zitten nog in de groei
Voor het eerst is er een vierde podium op het Pinkpopterrein te vinden. De tent is net naast de hoofdingang te vinden. Aan Paceshifters de eer om het te openen. Na debuutalbum One For The Road reisde het drietal eind 2011 naar Colorado en nam daar de tweede plaat Home op onder leiding van Ed Stasium, producer van o.a. Ramones en Talking Heads. 2014 lijkt een belangrijk jaar te gaan worden voor Paceshifters. Afgelopen week werd de band uitgeroepen tot 3FM Serious Talent en in augustus verschijnt het derde studioalbum Breach.
HET CONCERT:
DE ACT:
Paceshifters is een rocktrio uit Overijssel bestaande uit de broers Paul en Seb Dokman en drummer Jesper Albers, die een jaar geleden Koen Klarenbeek opvolgde. Dit drietal beschikt over een behoorlijk portie lef. Vanmiddag laten ze zien dat ze niet bang zijn en geven een energieke, felle show. Met name zanger/gitarist Seb heeft een strot met een fijn rauw randje. De hele band speelt een strakke show met een belangrijke rol voor drummer Jesper.
HET NUMMER:
This Road, het openingsnummer van tweede album Home valt goed en tijdens het nummer wordt heel voorzichtig gecrowdsurft.
HET MOMENT:
De eerste bescheiden moshpit van Pinkpop, iets na drieën.
HET PUBLIEK:
“Het is hier geen begrafenis, maar een festival!” schreeuwt Marco Roelofs, presentator op Stage 4, nadat er nauwelijks wordt gereageerd op zijn openingskreet. Het publiek moet even wakker geschud worden, maar al bij het tweede nummer signaleren we de eerste bescheiden moshpit van Pinkpop. Met een Nirvana-cover weet de band pas echt de handen van het publiek op elkaar te krijgen.
HET OORDEEL:
Vandaag laat Paceshifters zien behoorlijk wat kwaliteiten te bezitten, maar weet de band niet een heel uur lang te boeien. Het geluid is niet optimaal en dit komt de show af en toe niet ten goede. De nummers, met name van het tweede album, zijn dik in orde. Vooral de grunge- en stoner-invloeden komen goed uit de verf en hier mag de band dan ook meer van laten horen. Het schattige van de beginjaren is eraf; de band laat op Pinkpop alvast voorzichtig zijn tanden zien. Paceshifters zit in de groei. Om daadwerkelijk een uur lang te boeien, mag de band nog wat brutaler worden.