Altijd fijn als het regent op het moment dat je optreden begint, dan staat de tent tenminste een beetje vol. Maar bij dit beukende Royal Blood maakt het niet uit dat na een kwartier de zon alweer doorbreekt: de tent blijft vol en er komen zelfs vijf rijen mensen buiten de India staan. De band presenteert vandaag vier nog niet eerder gehoorde tracks, waarvan er twee sowieso raak zijn. Laat die debuutplaat maar komen.
Royal Blood, Lowlands India, zondag 17 augustus 2014
De ruige Britten van Royal Blood maakten al veel indruk op Eurosonic en London Calling. Wat vooral opvalt aan hun sound is wat een massieve muur van geluid ze kunnen produceren met slechts bas en drums. In die zin klinken de sudokuliefhebbers uit Brighton totaal anders dan andere powerduo’s als The White Stripes of stadgenoten Blood Red Shoes: minder rommelig en met in elk nummer een stevige, strak gespeelde heavy metal riff. Eind augustus komt de titelloze debuutplaat uit. Singles van dat album als ‘Come On Over’ en ‘Little Monster’ krijgen al veel airplay op 3FM en niet alleen van 22 tot 1 uur ’s nachts.
Het hardst gaat de tent op afsluiter ‘Out of the Black’, maar we gaan toch voor single ‘Figure It Out’. Op een strategisch moment geplaatst (na een nieuwe song) en een uitstekende manier om het publiek, dat de track duidelijk kent, er weer bij te krijgen. Eigenlijk is dit het dynamische liedje waarin Royal Blood het meest als een complete rockband van een mannetje of vijf klinkt: lekkere oldschool riff, catchy refrein en een brug waarin het allemaal nog veel harder gaat.
Zou de beukende afsluiter ‘Out of the Black’ zo snel al voorbij zijn? Drummer Ben Thatcher – door bassist/zanger Mike Kerr even daarvoor nog gelouterd als 'Ladies and gentlemen, the rest of the band!' – heeft zijn drumkit al verlaten om het publiek te bedanken. Maar nee, hij gaat weer zitten, waarna Royal Blood er zo mogelijk een nog furieuzer slotstuk aan breit.
Vier nog niet eerder gehoorde tracks krijgen we vanavond. Het beste nummer daarvan is duidelijk ‘You Can Be So Cruel’, een zeer hitgevoelige rocker dankzij het aanstekelijke, hoog gezongen refreintje. Maar ook ‘Ten Tonne Skeleton’ maakt indruk door een QOTSA-achtige gitaarriff waarin Kerr een pitcheffect gebruikt om zijn bas nog verder de hoogte in te krijgen.
Waar aanvankelijk de regen de hoofdregen lijkt voor de overvolle India, kan dat na een klein half uur niet meer als excuus worden aangevoerd. Het zonnetje is weer half doorgebroken, maar er staan nog steeds vijf rijen mensen buiten de India naar Royal Blood te kijken. Zij houden zich koest, maar voorin wordt er uitbundig geheadbangd.
Wat is de prognose voor de debuutplaat van Royal Blood, op basis van dit optreden? Een goede, strakke, oerdegelijke en beukende gitaarplaat, die wel wat aan de eenvormige kant gaat zijn. Natuurlijk lijken de riffs veel op elkaar. Het is moeilijk met zijn tweeën een divers geluid te creëren, maar Kerr maakt desondanks veel indruk met de leads, akkoorden en baslijnen die hij tegelijk uit zijn instrument krijgt. Wat is het hard gegaan met Royal Blood sinds we voor het eerst kennismaakten met de band tijdens Eurosonic. Toen ging Vera voor de bijl en tijdens London Calling gebeurde hetzelfde met Paradiso. Maar ook de Indiatent van Lowlands blijkt nu al te klein voor Royal Blood. Lowlands 2014 zal zeker niet de geschiedenis ingaan als de editie met veel memorabele gruizige gitaarbands, maar laat Royal Blood dan de uitzondering zijn die de regel bevestigt.
