Real Estate, Lowlands India, zaterdag 16 augustus 2014
Lowlands 2014: Real Estate kabbelt fantastisch voort
Gouden gitaarlijntjes in waterig middagzonnetje
´Let's go crazy!,´ lacht de bassist van Real Estate vlak voor het laatste liedje. Wat een grap. Serieus: dit zijn de meest beschaafde muzikanten van Lowlands, en wat maken ze heerlijk voortkabbelende muziek. Inclusief de mooiste gitaarlijntjes die je je maar kunt voorstellen.
HET CONCERT:
DE ACT:
Zanger Martin Courtney is zo´n studentikoos-hippe jongen die je met een gerust hart je vriendin toevertrouwt, wetende dat hij hoogstens de laatste Wes Anderson-film zal bespreken, of anders die vijfde plaat van een bevriend bandje als Woods. Hij - en ook zijn bandleden - zijn keurig in overhemdje gestoken, stijlvol maar niet écht hip.
Dat soort muziek maakt Real Estate ook: bescheiden gitaarpopliedjes waar nergens het gaspedaal wordt ingedrukt (hoogstens een subtiel echootje of phaser) en met een melancholische ondertoon, zoals het vroege R.E.M. of The Feelies op prozac. Eerder dit jaar brachten ze hun derde album Atlas uit, dat net als de voorgangers hogere ogen gooide op de blogs dan in de winkels.
HET NUMMER:
Onlangs bracht Real Estate een heuse videoclip uit met gitaartablatuur (zodat je mee kunt spelen!). Te gek, want die gitaarlijntjes zijn fantastisch. Telkens simpel en subtiel, en vooral gitarist Matt Mondanile (ook 'bekend' als Ducktails) perst precies de juiste noten uit zijn plank. De liedjes nestelen zich snel in je hersenpan om daar nooit meer uit te verdwijnen. Ondertussen zitten de songs vernuftiger in elkaar dan je zou zeggen, met knap in elkaar gestoken akkoordenprogressies die veel verder gaan dan E, A, B.
Het beste gitaarlijntje van de dag zit in ´Talking Backwards´, helemaal achteraan in de set verstopt. Het tempo wordt net een tikkie opgeschroefd, en voor je het weet sta je dat hoge, glijerige lickje mee te neuriën.
HET MOMENT:
Over het algemeen ligt het tempo net iets lager en kabbelt de set heel rustig voort. Nee, Real Estate drijft niet op climaxen maar gewoon op hele goede liedjes die nergens uit de band springen. Och, toch, heel eventjes, in ´It's Real´ zit een ooohohooh-meezingmomentje dat net een tikkeltje dieper binnen komt.
OOK OPMERKELIJK:
De band vermeldt het zelf zuchtend: Matt Kallman is er vandaag niet bij. Nu ze het zeggen: verdomd, waar is die keyboardspeler gebleven? Niet dat we hem echt missen, maar toch.
HET PUBLIEK:
De India is aardig vol, maar er is nog genoeg heupwiegruimte. Sterker: de tent druppelt zelfs een beetje leeg. Des te meer heupwiegruimte, zullen we maar zeggen. Vooraan staan echt heel wat bloemetjesmeisjes die daar gretig gebruik van maken terwijl ze vrolijk meeneurieën. Met de teksten? Nee joh, met die fantastische gitaarlijntjes, natuurlijk.
HET OORDEEL:
De ideale band op de juiste spot: Real Estate maakt het muzikale equivalent van een waterig zonnetje, en dat is gewoon heel prettig op het begin van de middag. Niet al te zwaar voor de kater, zonder grote climaxen (saaiïg, zegt de een, één groot hoogtepunt, zegt de ander) om heerlijk op te zweven.