Dat Typhoon het goed zou doen op Lowlands hadden we wel zien aankomen, maar de manier waarop hij de Bravo tent aan zijn voeten kreeg was niet minder dan overweldigend. Met bijna alleen maar Lobi Da Basi materiaal, gebracht door een grote, gedreven band, met humor, emotie en vooral heel veel energie. Apotheose van de set was een veertien minuten durende Zandloper met Andre Manuel, die ons met zijn allen liet dansen op zijn graf. Op Vlieland is Ty de afsluiter der afsluiters op het Sportveld. Typhoon en ITGWO lieten al eerder zien een 1 op 1 match te zijn. Zo liet de rapper vorig jaar al een hoop nieuw materiaal horen, toen van een albumrelease nog lang geen sprake was.

De winnaar van de Song van het Jaar 2012 keert terug op het hoofdpodium van Into The Great Wide Open. Opvallende keuze, je zou de pop-folkie met het engelengezicht eerder verwachten op Lowlands of in de HMH (waar hij dan ook later dit jaar twee avonden staat), maar Howard lijkt graag uit te wijken naar dit credible festival. Net zoals hij als een van de eerste tracks van zijn nieuwe album een zeven minuten durend epos met een psychedelisch slot losliet. Wat wil hij ons vertellen? Kom maar op met die nieuwe liedjes.

Zangeres Melanie De Biasio dankt haar exotische naam aan een Italiaanse vader, maar ze stamt uit de onooglijke Belgische stad Charleroi. Ook voor de Belgen kwam ze redelijk uit het niets met haar succesalbum No Deal, een jazz-pop cross-over met veel nachtelijke spanning die haar onder andere naar Rock Werchter bracht. In het Vlielandse bos is ze ongetwijfeld nog beter in haar element. Jammer dat je er niet bij mag roken.

Laten we eens meegaan met een act waar de organisatie zeer in gelooft: Ezra Furman maakt al een paar jaar bescheiden succesvolle platen vanuit zijn home city Chicago. Hij maakt rafelige powerpopsongs die het vooral goed doen in college kringen, met als recent hoogtepunt solo-album Day Of The Dog. Erg beroemd werd hij er niet mee, maar ITGWO zet deze echte liedjesman gewoon op het hoofdpodium neer. Wij van 3voor12 zijn in elk geval aangenaam verrast en nodigen Furman na het festival uit om nog eens in de studio langs te komen.

Verwarrend: St Paul is natuurlijk de huis-dj van Into The Great Wide Open. En ja, hij draait na het optreden van deze band, maar hij heeft er absoluut niets mee te maken. St Paul & The Broken Bones is een prima retro-soulband uit Birmingham, Alabama, die het hoofdpodium mag opwarmen voor Ben Howard en de Screaming Eagle Of Soul: Charles Bradley. Hun debuut werd geproduceerd door Ben Tanner van Alabama Shakes.

Het is echt een hitje geworden, dat Hat Tricks van Falco Benz. Terecht, want het mag op het eerst gehoor misschien plagerig luchtig klinken (hij zelf legt nota bene de link met cocktails op het strand!), maar die tune zit echt verdomd slim in elkaar. Op Best Kept Secret liet Falco Benz zien meer in zijn mars te hebben, met een toffe liveshow inclusief eigen lichtinstallatie. En dan is er inmiddels nog een prima nieuwe single ook. Citroenschijfjes moet je wel zelf mee brengen. 

Onze Hollandse Nieuwe van de Maand Beginners is eigenlijk niet zo nieuw en ook niet zo jong. Zangeres Susanne Linssen kennen we als violiste van Hospital Bombers. Zij startte een eigen project en verzamelde een leger aan ervaren muzikanten om zich heen, met o.a. Marit de Loos (Ceasar), Geert de Groot (Fatal Flowers, Scram C Baby, Awkward I) en Maarten Kooijman (Johan). Klinkt als gouden 90s indie. 

Ja, Neneh Cherry ken je al. Van Buffalo Stance en van die hit met Youssou N’Dour. De Neneh Cherry van nu heeft daar weinig meer mee te maken. Ze maakte een grillige plaat samen met Four Tet en het elektronische duo Rocketnumbernine, en die laatste neemt ze ook naar Vlieland. Cherry tegen 3voor12: “"Ik heb mezelf geopend zoals ik dat al jaren niet meer had gedaan. Ik kon het een tijd niet, en ik verlangde er wel naar. De sfeer was zo goed in de studio. Kieran, Ben en Tom, Cameron was erbij, ik kon ineens weer bij het plafond."

Optredens in de oude Vlielandse kerk moet je altijd direct aanstrepen in je blokkenschema. Ben je al geïnteresseerd, dan gaat deze setting je natuurlijk een extra memorabele show opleveren. Spencer Krug, de Canadees achter Moonface, kennen we van een heel leger aliassen: Wolf Parade, Swan Lake, Sunset Dubdown. Allemaal eigenzinnige indieprojecten, maar Moonface ligt hem het meest na aan het hart. Reken er maar op dat hij zijn piano tot het uiterste zal tergen.

Singer-songwriter Nick Mulvey koos een opvallende route: hij studeerde muziek in Cuba en bracht een paar jaar door als hangdrum speler in het Engelse Portico Quartet, dat zelfs nog eens genomineerd was voor de Mercury Award. In zijn spel hoor je iets van die invloeden terug, maar vooral ook zijn jaren podiumervaring. Zijn tokkelige spel doet het vast ook goed bij het kampvuur op het strand.