Daryll-Ann, Into The Great Wide Open, Sportveld, vrijdag 5 september 2014

Niet veel bands houden midden in een tour op te bestaan, maar bij Daryll-Ann ging het destijds in 2004 kennelijk niet langer. De precieze details moeten ze maar voor zichzelf houden, maar kennelijk boterde het niet meer tussen frontmannen Anne Soldaat en Jelle Paulusma. De gouden jaren van de band lagen toen al even achter ons: met albums Daryll Ann Weeps en Happy Traum groeide de band uit tot een geliefde indie darling, geroemd om de gouden zanglijnen van Paulusma en de onopvallende maar goede gitaarlicks van Soldaat. 

Na een dik half jaar spelen weten ze kennelijk uitstekend wat hun beste nummers zijn, want de set wordt sterker en sterker. Precies op de helft begint met Tools R Us het echt goede stuk. Maar wat is nu het beste nummer? Toch A Proper Line, met de afgeknepen stem van Anne Soldaat, de fantastische koortjes van de Paulusma broertjes, de gouden melodie. 

“Hebben jullie er zin in, Ameland?” Jelle Paulusma heeft zo’n droogkloten-uitstraling dat de mensen in de rij echt denken dat ie zich vergist. Toen we Daryll-Ann in de studio hadden, duikelden hij en Anne Soldaat over elkaar met flauwe grappen, en bij eerdere shows had Paulusma altijd wel een paar leuke flauwigheden in petto. Nu lijkt het repertoire een beetje op. Een muzikaal moment dan maar? Laten we het houden op de felle uithaal in Always Share, tegen het slot van de set. Coen Paulusma - de man met de tamboerijn rechts op de flightcase - is de gangmaker van het stel, en hij dwingt Anne Soldaat zijn riff er met veel venijn uit te rammen.

Het is opvallend rustig op het veld bij aanvang van de Daryll-Ann show. Deze show is bepaald niet ‘happening’, en dat is best verrassend, zo midden in de doelgroep. Een paar uur later is het ook niet al te druk bij genre- en tijdgenoten Buffalo Tom. Misschien toch iets te veel 90s revival?

Er zijn mensen die zeker vier, vijf reünie show gezien hebben, die stad en land afreisden voor de try-outs. Ondergetekende was bij de show in Doornroosje, en die was inderdaad fel en gedreven. Nu komt de tour hier tot een logisch einde. Iedereen die Daryll-Ann graag wilde zien, heeft het gezien, zo lijkt het. En tenzij de band een tweede adem vindt en er ineens nieuw werk uitkomt, is het eigenlijk mooi geweest. Toch worden er voor het najaar nog vier clubshows aangekondigd.