ITGWO14: Buffalo Tom zet middag vol jeugdsentiment voort…

… en doet dat heel aardig

Sjoerd Huismans ,

Na Daryll-Ann staat alweer de volgende ouwelullen indieact van deze vrijdagmiddag op het programma: Buffalo Tom, groot in de jaren 90. Maar hoewel het niet druk is bij het Sportveld, weet de band bij de aanwezige eind-dertigers en veertigers op ITGWO heel wat jeugdherinneringen naar boven te brengen. En dat doen de drie Amerikanen eigenlijk best een stuk feller dan verwacht.

HET CONCERT:
Buffalo Tom, Into The Great Wide Open, Sportveld, vrijdag 5 september 2014

DE ACT:
Buffalo Tom maakte eind jaren tachtig furore met gitaarrock in het straatje van Dinosaur Jr.: de debuutplaat werd zelfs geproduceerd door J. Mascis. Tegenwoordig doet de groep het een stuk rustiger aan en zijn de grungy beginselen langzaam naar de achtergrond verdwenen. Al sinds het begin van de jaren negentig maakt de band veel radiovriendelijkere muziek en op de laatste plaat Skins uit 2011 staat de akoestische gitaar zelfs centraal.

HET NUMMER:        
Het beste nummer dat Buffalo Tom vanmiddag speelt is een cover. Een beetje lullig, maar ze hebben het er zelf naar gemaakt door zo’n goed nummer uit te kiezen: Stay With Me van Faces, de band van Ron Wood en voorheen ook Rod Stewart. Het is niet de enige cover die ze vanmiddag spelen. Ook Into The Mystic van Van Morrison komt voorbij.

HET MOMENT:
Dat deze mannen op leeftijd nog een stevig potje kunnen rocken bewijzen ze met oudje Sunflower Suit. Frontman Bill Janovitz dekt zich voor de track begint al in door zich te verontschuldigen voor zijn stem die niet meer is wat hij is geweest. Maar dat is nergens voor nodig: het nummer wordt ouderwets fel gespeeld, al laat Janovitz de track vooral boven de andere liedjes uitstijgen door zijn gitaarlicks, die hier inderdaad aan J. Mascis doen denken.

HET PUBLIEK:
Druk is het niet bij het Sportveld, maar de aanwezige eind-dertigers en veertigers zijn overduidelijk bekend met het oeuvre van Buffalo Tom. Dat leert ook een snelle blik op Twitter, waar het sentiment je om de oren vliegt als je zoekt op Buffalo Tom en de hashtag #gwo14. De band heeft er zelf overduidelijk lol in en houden geregeld vrolijke praatjes over een zeemonster dat ze hier in ‘de oceaan’ hebben gezien (“Is there a Vlieland monster?”), het afgelopen WK en kinderen in een reuzenrad waar 'Sangria' op staat, een eindje van het hoofdpodium af. Daar wordt nauwelijks op gereageerd, maar dat deert ze totaal niet.

HET OORDEEL:
De organisatie van ITGWO probeert al jaren om Buffalo Tom naar Vlieland te halen en dit jaar is het dan eindelijk gelukt. Vanmiddag blijkt dat het publiek van rond de eind dertig, begin veertig zich daar goed in kan vinden. Ondergetekende (25) kan niet over dat jeugdsentiment meepraten, maar kan zich alleszins voorstellen waarom dit een band is om met weemoed naar terug te kijken. Zelfs in de gezapige nieuwe songs trapt Janovitz live zijn distortionpedaal in waardoor ze best goed te hachelen zijn. Barman Tom riep gisteren nog de vraag op in hoeverre je als veertiger krampachtig hip moet blijven doen. Buffalo Tom daarentegen is een tevreden band die toch al nooit echt hip is geweest, maar hier met gemak overeind blijft. En dan doe je iets heel goed.

DE FOTO: