#ESNS14: Adam & The Relevants blijkt een flexitariër

Britpopper eet van te veel verschillende muzikale walletjes

Menno Visser, foto's Jan Westerhof ,

Het valt ook niet mee, uitbuikende bezoekers om acht uur 's avonds reeds te moeten vermaken op een festijn, dat nog een lange nacht belooft te worden. Een publiek dat nog met hun ogen tuurt op de blokkenschema's, hopend zo de verborgen kruiswoordpuzzel op te kunnen lossen over de winnaar van de Popprijs. Het brein nog brekend op de vraag of je beter uit bent met 11,5 consumptiemunten van 2,60 euro per stuk in de aanbieding voor 29,90 euro of dat je ze beter los kan kopen. En een enkeling, die nog moppert over de garderobeprijs van 2 euro per item. Dat dus... Hoera, Noorderslag is begonnen!

HET CONCERT
Adam & The Relevants, Noorderslag, Marathonzaal, zaterdag 18 januari 2014

DE ACT
De half-Ierse Adam Quann viel afgelopen zomer op met zijn band door het Britpopliedje Live Forever. Even was er een buzz rond de Utrechts/Amsterdamse band, met de nodige radio airplay voor deze demotrack, maar er was geen follow-up en toen bleef het stil.

HET NUMMER
Helaas, Live Forever is nog steeds het liedje, dat met kop en schouders boven de rest uitsteekt, al is het nu een beetje een vreemde eend in de rest van het repertoire. De band is opgeschoven in de richting van de Amerikaanse powerpop, maar of dat nu zo'n goede keuze is...

HET MOMENT
"Zo, zijn jullie lekker aan het uitbuiken?" is niet echt de slimste opmerking om het publiek mee te krijgen na een nummer of drie. En daarna lukt het ook niet meer. Een gebrek aan humor breekt de band op.

HET PUBLIEK
Weinig respons, een beetje futloos. Dat ligt niet alleen aan het moment van de dag, het uitbuiken of de ogen op de blokkenschema's. De liedjes komen niet over.

HET OORDEEL
Er staan vanavond meer dan vijftig nieuwe Nederlandse bandjes op Noorderslag, ga er maar aanstaan, dan moet je met alles uitpakken om op te vallen. Adam Quann kan best een aardig liedje schrijven met een kop, een staart en een koortje. Maar als het er op aankomt zijn het gros van de nieuwe songs niet sterk genoeg. Het lijkt wel of de band net in een overgangsfase zit en zoekende is welke stijl het best bij hen past: uitgebluste Britpop of vinnig gespeelde humorloze powerpop. Een uitermate ongelukkig moment voor zo'n belangrijk optreden. Tel daarbij op hun matige uitstraling en je hebt meer het idee of je naar het bandje van je schreeuwerige neefje staat te kijken, waar je met beleefde tegenzin voor op komt dagen. Dat kan niet de bedoeling zijn.

DE FOTO