Ingetogen tracks, een flink aantal build-ups en een dame die amper boven de booth uitkomt. Dat moet de Britse Maya Jane Coles zijn die haar gebrek aan lengte meer dan goedmaakt met nummers die breed over de Gashouder naar beneden dwarrelen. De meer dan aangename techhouse kenmerkt zich in het geval van Coles door zijdezachte baslijnen die iedere ruimte tussen de tel vol metselen. Dat zou verstikkend kunnen zijn, maar het scheelt dat de overige elementen niet zo nadrukkelijk aanwezig zijn. Gaandeweg komen er meer vocalen voorbij en heeft ze mogelijk een primeurtje: "Slacker", de nieuwe track van haar landgenoten Dense & Pika die pas in november op Hotflush uitkomt. De vuisten gaan de lucht in bij afsluiter "Round 12" van Secluded en dan is het alweer tijd voor… 

Hij is een beetje de poster boy onder de nieuwste lichting van tech- en deephouse dj's, maar als je met zo'n enthousiasme staat op te treden en met zoveel finesse, dan is het Hot Since 82 dat volledig gegund. De kleine Brit stond eerder dit jaar al op Awakenings Festival met een tamelijk gladde set, hier begint het al van meet af aan vooral lekker geil. Neem het gekreun van "Let's Get It On" van Pirupa of een Julien Sandre edit van Todd Terry's "Love Acid"; zweten zullen we en niet alleen vanwege de temperaturen die gevoelsmatig richting de 40 gaan. Pas echt los komt het op Hot's eigen remix van Okain & Cuarteros "Cameleon" met een heerlijke, off-beat trommeltje. Wie ook even off-beat bezig is, is degene die de CO2 kanon aan het bedienen is. Die zit er geregeld naast, terwijl de climaxen op zich niet zo moeilijk zijn te voorspellen. Een puntje waar Hot Since 82 natuurlijk weinig aan kan doen. Hij lijkt zich even in te houden voor de grootmeester die straks aan de beurt is, maar vlamt er vervolgens toch weer lekker overheen.

Een luid applaus voor Hot Since 82 en nog luider bij het aantreden van Joris Voorn. Het is een relatief rustig jaar geweest voor Voorn die vorig jaar nog een hit scoorde met "Ringo". Met een goedkeurende blik van achter het podium heeft hij de hele avond tot zich genomen en weet wat er van hem wordt verwacht: meer techno. Waar zijn voorgangers meer de housey kant van techhouse zochten, leunt Voorn meer naar de andere kant van het spectrum. Dat de geboren Moergestelnaar zich vrij voelt, blijkt wel als hij na een kwartier een track draait die halverwege enorm vertraagt naar een BPM of 98. Het lijkt bijna hiphop en misschien is het wel de knipoog die Awakenings-baas Rocco Veenboer ook al tijdens een interview eerder op ADE maakte: het hoeft allemaal niet zo serieus. Toch is de vertraging van korte duur en trapt Voorn daarna weer vol op de staart. Ook erg fijn dat de dj nog wel het duidelijkst iets doet met de tracks. Filters, phasers, delays, alles komt aan bod en doet geen afbreuk aan het geheel. Een solide en spannende set, die Pan-Pot met meer mechanische techno mag afmaken, maar de ochtend is dan nog kort, de benen sputteren tegen en we spoeden ons weer huiswaarts.