ADE14: Starstruck in Chicago Social Club met MK

Nineties, UK Garage en MK helemaal terug

Ingmar Griffioen ,

Het mooie aan ADE is dat je het Amsterdamse culturele en nachtleven van alle kanten kunt zien. Zo sta je in een Pop Up store op de Wallen of zit je in het Concertgebouw en dan ben je weer in een poppodium, een fabrieksloods of een ramvolle Chicago Social Club aan het Leidseplein. Een ouderwetse club, en daarmee misschien wel the heartland van dit festival? Het is in ieder geval de spot waar de razend populaire MK een avond mocht samenstellen.

MK (Amerikaan Marc Kinchen) is de man achter grote nineties househits als "Always" en "Love Changes" en fameuze remixen als The Nightcrawlers' "Push The Feeling On". Pitbull gebruikte die laatste vijf jaar terug. Maar de komst van MK naar deze ADE is actueler: het is ook het verhaal van de opleving van UK Garage. Sinds 2012 is Kinchen helemaal terug in de spotlights met wederom spraakmakend remixwerk. Denk aan Disclosure, Ellie Goulding, Tricky, Lana Del Rey, landgenoot Afrojack en vooral die van Storm Queens "Look Right Through", waarmee hij eind 2013 terugkeerde aan de top van de UK en US single charts.

Vandaag heeft hij onder meer Hannah Wants en Secondcity meegenomen en net als we denken dat die laatste wel erg gezapig begint, blijkt het opwarmen toch aan Les Deux (Amsterdammers Andela en Caron). Een uur later kan Secondcity oogsten in de afgeladen Chicago Social Club. De 27-jarige Brit Rowan Harrington gaat er meteen harder op. Aanvankelijk met een standaard clubdreun. Melodieuze clubtechno/deephouse met net die ene kreun. De pitch af en toe terug en omhoog draaien en handjes omhoog. Verder niet veel aan hand en best ok om rustig op te bewegen. Secondcity vergeet ook "Plastic Dreams" (Audiojacks versie van Jaydee's klassieker) niet en gaat het laatste half uur harder pompen. Om dan weer wat te eindigen met die klapperrrr waar we hem van kennen: "I Wanna Feel" met die Toni Braxton sample en sensuele vocalen.

Het podium is ondertussen voller dan vol gelopen, het lijkt wel alsof iedereen een glimp van Hannah Wants wil opvangen. Terwijl de ene helft van de meute een foto van de Britse probeert te maken, wil de rest met MK op de foto. Bijzonder. Dat zal Kinchen twee jaar geleden ook niet gedacht hebben. Hij neemt in ieder geval voor en op het podium alle tijd om met fans te poseren. Toegegeven: de afstand naar artiest is hier in de club aan het Leidseplein klein, maar dergelijke idolaat gedrag zie je niet dagelijks op ADE.

Miss Wants begint al vrij snel te beuken en zagen met de subbassen. Drum 'n bassen zelfs. En fijn oudje Felix Da Housecat ("Silver Screen") in de mix. Hannah draait wat meer hyped dan haar voorganger en met meer pit, zeker qua laag. Omringd door veel kijkers staat ze te stuiteren achter de decks. De kleine vrouw uit Birmingham, met neusring en petje, hanteert hier steeds straffer de zweep. Bass, trap, techno, break/big beats; ze draait het allemaal en even gemakkelijk achter elkaar. Slim: af en toe even die bekende vocal erin en de pitch terugdraaien en het publiek laten scheeuwen om meer en climaxen. Met het rauwe, indusriële "Rubin" van Oliver Huntemann bijvoorbeeld. Al met al een sterke set, die luchtiger afsluit met "Sweet Dreams (Are Made of This)" en natuurlijk zingt en filmt de hele Chicago Social Club gezellig mee met deze gouwe ouwe van Eurythmics.

Host MK laat het helemaal stilvallen, gooit de drone er vol in en pakt meteen met zijn handelsmerk: een ijzersterke remix. Terwijl de plafondplaten, de tafels - en wat eigenlijk niet? - meetrillen gaat iedereen mee in "My Head Is A Jungle" (Wankelmut en dan vooral de vocalen van Emma Louise). Opvallend genoeg maakt die drone al snel plaats voor een La Da Dee La Da Da-achtige beat (à la  Crystal Waters' "Gypsy Woman"). Zwoel en diep, met een beetje vocals, maar ook stevig, uptempo en licht funky; het werkt geniaal. Het vervolg steunt meer op zware bassen en voelt meer als stampen met een lichte ondertoon. De meisjes vooraan staan nog altijd te zwaaien, springen en flitsen. Als een haag van paparazzi en handtekeningjagers, vol verwachting omhoog turend. Zou het lukken? Ja hoor, daar is weer een glimlach van de goedlachse, innemende Marc. Het publiek mag dan starstruck zijn, hij en Hannah Wants hebben geen last van allures.

Kinchen schakelt weer even terug met een Lana del Rey-track en brengt later weer lucht met zijn nineties hit "Always" (met Alana). Zo levert de grote Amerikaan een boeiende, maar wat tweeslachtige set, met enerzijds zwaarder bass-spul en tegelijkertijd veel UK Garage en catchy hits die je zomaar twee decennia terug voeren. Zeg maar: Turn up the Bass all over again. In Chicago Social Club waren de nineties en de sterren vannacht binnen handbereik.