Het is niet makkelijk aan een leek uit te leggen wat Amsterdam Dance Event is. Of eigenlijk: wat elektronische muziek nu inhoudt. Vanmiddag zagen we op Twitter weer eens beelden langskomen van de kanariegele Ferrari van Afrojack, die de achterbumper van iemand had geschampt. Even dachten we terug aan het moment een jaar geleden, toen hij zijn gloednieuwe bolide op de eerste rit vanuit de garage in de prak reed, om vervolgens doodleuk de volgende ochtend een nieuwe te halen. Dat is ADE, volop zelfs. Maar er is meer. Zie hier, in Pakhuis de Zwijger, Dave Huismans, een man zonder ego. Hij is het volmaakte tegenovergestelde van al die decadente EDM kanonnen, en hij lanceert zijn nieuwe album The New Today hier met een soort sit-in en een buitengewoon bescheiden Q&A. 

 

The New Today is een eigenwijs album van een producer die zichzelf graag omschrijft als een ‘lone wolf’, iemand die zo min mogelijk banden aangaat met anderen. Zeker niet de zeer gebruikelijke zakelijke banden, waarbij twee merken aan elkaar gekoppeld worden om elkaar te versterken. Wel durft Dave Huismans een verbond aan met Heleen Blanken, een visual kunstenaar die eerder werkte met onder andere Jeff Mills en Ben Klock. Zij maakte speciaal voor 2562 zeer organische visuals, bijna allemaal gefilmd met een microscopische camera. Stenen, stroompjes water, druppels, structuren die niet meer direct tot iets herkenbaars te herleiden zijn, en op het hoogtepunt van de set twee goudschilfers die elkaar de hand reiken, als de hand van God in de Sixtijnse kapel. Ze worden geprojecteerd op maar liefst negen grote schermen boven en naast het podium.

 

Het werkt goed bij 2562’s sfeervolle set, die begint met een stukje ambient, maar al snel doorschakelt naar een van de beste tracks van het nieuwe album, Terraforming. Het is een lange track met meerdere gezichten, zoals dat eigenlijk voor alle hoogtepunten geldt. Het album heeft een waanzinnige sterke kern, met drie fenomenale tracks achter elkaar. In de liveset zitten daar nieuwe, nooit uitgebrachte producties tussendoor, waardoor het nu drie piekmomenten in het uur worden. Of piekmomenten, dat klinkt een beetje gek als iedereen rustig onderuit in de zitzakken zit. Comfortabel is het wel, maar ook een beetje stijfjes. En dat is wel jammer, want 2562 maakt zeker geen typische luistermuziek. Vooral die drie meest opvallende tracks zijn echt meeslepend en dansbaar.

 

Eerst is daar Vibedoktor, dat het lichaam in twee tempo’s laat bewegen, ook als je op een stoel zit. De voeten razendsnel en met steeds kleine stapjes naar links en rechts. Het bovenlichaam trager, naar voor en achter. Je kunt jezelf op dezelfde choreografie betrappen bij Drumroll, een compositie met twee enorm contrasterende rode lijnen. Ritmisch is de track heel snel en hectisch, met marcherende drums in twee lagen van het geluidsspectrum. En dan is er de melodielijn, zwaar en traag, die er als een contragewicht tegenin hangt. Vaak zijn dit soort lagen in technoproductie heel nauw met elkaar vervlochten tot een hecht geheel, 2562 kiest juist voor expliciete ruimte, zodat je de verschuivingen die hij toepast nog beter hoort. Maar de absolute kerntrack van de set is het lange Utopia: de eerste helft donker en druk, en dan is er een onverwachte wending. Ineens is de track open en uitnodigend, terwijl we vanuit de achtergrond exact hetzelfde ritme weer op horen doemen. Echt een prachtige track, zijn meest complete compositie tot nu toe. 

 

Je zou ook hier op willen springen en dansen, maar niemand doet dat. Zonde eigenlijk, want ook de speciaal extra gecomponeerde stukken maken de liveset net wat energieker dan het album. Het laat een belangrijke vraag rijzen: hoe zou deze set het nou doen in een opgewarmde club om twee uur? Geen ultieme bevrediging dus. Wat we in elk geval wel kunnen concluderen, is dat 2562 aanstaande maandag zijn meest ambitieuze en volgroeide werk tot nu toe uitbrengt. Muziek met karakter, vol van ontdekkingsdrang, dat is op ADE14 niet zomaar een gegeven.