Na de debuutplaat kwam Suuns opvallend vaak voorbij in Nederland, op festivals als Lowlands, Le Guess Who? (2x) en fabrIQ. De band uit Montreal, Canada heeft volgens Shemie na die release zoveel mogelijk gespeeld. "In 2011 speelden we 150 shows, maar het was fantastisch." De aanpak voor het tweede album was grotendeels ongewijzigd. "Er was wat meer druk omdat we heel goed wisten dat mensen naar dit album zouden luisteren. Bij het debuut wisten we niet of iemand het ooit zou horen. Nu dicteert de band ons leven en zie je hoe het mensen raakt."
Suuns: "Images Du Futur is een weird, trippy Montreal-ding"
Ben Shemie over liefde voor noise, jams, groove en film
Duister, bezwerend, psychedelisch en dansbaar: Suuns is terug met tweede plaat Images Du Futur waarop conventionele songstructuren wederom ver te zoeken zijn. De Canadese band pakt het voor de opvolger van het bewierrookte debuutalbum Zeroes QC (2010) nog wat ongrijpbaarder aan met als voornaamste houvast de groove. "De vraag was: hoe kunnen we van die fucked-up gitaarlijn op de slide een hook maken", legt Ben Shemie uit. De Canadese frontman vertelt 3voor12 over zijn liefde voor noise, (poëtische) jams, groove, cinema en Montreal.
Images Du Futur is op dezelfde plek opgenomen als het debuut?
"We hebben in dezelfde studio opgenomen en met dezelfde producer, Jace van The Besnard Lakes. Eigenlijk hebben we de formule amper aangepast. Als je een plaat opneemt, wat een duur en saai proces is, moet je iemand in de studio hebben die heel geduldig is en die je echt respecteert of bewondert. Jace is die man. We houden van zijn muziek en hij is een coole, grappige gozer, dus de atmosfeer is heel fijn. En hij werkt hard. Dus het is niet alsof we alleen maar hangen en stoned worden, hoewel we dat ook doen. Maar we hadden het gevoel dat we aan het werk moesten en hij helpt de band daarbij als een soort grote broer.
"In het verhaal van deze band is hij een groot hoofdstuk. Hij is de reden dat veel dingen op ons pad kwamen. Jace introduceerde ons bij het label (Secretly Canadian/Jagjaguwar, IG) en we zijn hem veel verschuldigd. Toen we Zeroes QC hadden opgenomen..." Shemie valt even peinzend stil en glimlacht... "waren we eigenlijk volslagen onbekend en speelden onder een andere naam. Maar hij werkte bij Jagjaguwar en was erg te spreken over het album. Hij zei dat hij het ze zou geven, maar ik dacht dat hij dat vooral uit beleefdheid zei. We wisten niet wat we moesten doen, dus lieten we honderd demo-cd's drukken. Precies op de dag dat die fucking doos met stomme cd-r's bij mijn huis werd afgeleverd, kreeg ik een telefoontje van Secretly Canadian dat ze de plaat erg tof vonden en met ons wilden werken. Dat was echt drie weken nadat hij het aan ze gaf. Anderhalve maand later zaten we in hun roster, hadden we een nieuwe naam en begon alles opnieuw. Dus we hebben echt geluk met hem, Jace is een toffe dude."
Je zegt dat jullie de studio in gaan met een duidelijk beeld van wat jullie met de muziek willen en toch lijken jullie songs buitengewoon ongestructureerd, vaak zonder duidelijke couplet-refrein opbouw. Wat proberen jullie te doen?
"Het zijn geen standaard songs. We proberen gewoon oprecht te zijn, naar onszelf als band, en muziek te schrijven die wel vertrouwt op sommige gevestigde waarden. We proberen het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar onszelf te pushen om iets te doen dat iets anders en wat origineler is. Ik weet het niet... we willen gewoon origineel zijn, het uitdagend maken en het in onze esthetiek laten passen. Het is niet zo gecompliceerd, veel bands denken waarschijnlijk zo, maar toegegeven: veel composities en de stijl zijn niet traditioneel. Het is een kwestie van hoe we liedjes, die verder niet 'normaal' zouden zijn, kunnen laten werken als songs. Gooien we er wat melodie in, veranderen we het ritme? Dát is de uitdaging."
Het voelt alsof sommige songs zo tot 12 minuten gerekt kunnen worden, zeker live.
"Live is een heel ander monster. Veel songs kunnen inderdaad veel langer, maar je moet ergens de grens trekken. Ik wil niet dat elke song 12 minuten duurt, maar ik ben wel gek op lange jams." De gedachte aan Retribution Gospel Choir en hun release van twee nummers in 41 minuten, doet de frontman breed grijnzen. "Wat die jongens doen is zo gelukzalig."
Wil je iets uitdrukken met je muziek?
"We spelen in een rockband en de muziek is erg live, maar ook functioneel: soms willen we mensen laten dansen, dat het donker en stemmig is of confronterend. We doen zoveel verschillende dingen dat elke song zijn eigen universum heeft. Als je je afvraagt waar een nummer over gaat, heb je het meestal over de teksten, maar dat is bij ons meestal niet zo. Soms draait het nummer om een riff en is er geen verhaal, maar wel een jam, een groove. Songs als 2020 hebben meer een dance groove. Er zit wel een klein verhaal in, maar uiteindelijk is dat allemaal om de groove te ondersteunen. De belangrijkste beweegreden was: hoe kunnen we van die fucked-up gitaarlijn op de slide een hook maken en het interessant houden."
In de meeste nummers zit geen boodschap, maar slotnummer Music Won't Save You vormt een uitzondering.
"Dat is waarschijnlijk het nummer dat de meeste reacties oproept met een droge opsomming van nuchtere teksten over muziek en optreden. Dat is een andere, meer poëtische jam."
Waarom maak je überhaupt muziek?
"Het is een drang, ik voel me soort van niet gelukkig als ik geen muziek maak. Niet per se om het te spelen, maar ik voel een sterke impuls om muziek te schrijven en te creëren. Het bedenken van een nieuw idee of een geraamte voor een song is een geweldig gevoel en maakt me altijd weer vrolijk. Het is al bijna zover dat ik bedenk dat ik woensdag om 18.00 uur een liedje wil schrijven en dat dat ook lukt. Ik ben nu zo druk dat ik het niet alleen maar kan doen als ik er zin in heb. Zo ziet mijn leven er helaas niet uit. Je moet wel je leven leiden om goede kunst te kunnen maken. Als je thuis blijft en alleen maar achter je gitaar en computer zit dan - is het ten eerste al niet leuk - zit je te wachten op iets dat niet bestaat. Ga naar de film, ga naar het museum, praat met mensen, ga andere bands zien, muziek luisteren; dat is waar de muziek wordt geboren."
Film kan ik me bij jullie beeldende muziek heel goed voorstellen. En dan is er nog albumtitel Images Du Futur. Cinema vormt een voorname inspiratiebron?
"Zeker. Onze muziek is inderdaad erg visueel. Als ik mijn ogen dichtdoe zie ik er allerlei vormen en kleuren bij. Ik denk dat het zeer geschikt is voor films. We maken er ook graag video's bij omdat het zo kleurrijk en stemmig is. Ik zou heel graag zien dat iemand Suuns vraagt om een filmscore of soundtrack voor ze te doen."
Vanwaar die titel?
"Images Du Futur heeft een interessante vibe. Ik vind dat de esthetiek waar het voor staat goed bij de muziek op het album past. De inspiratie voor de titel komt ook deels uit Montreal. Tussen 1986 en 1996 was er elke zomer een expositie die Images Du Futur heette en ik ging daar als klein kind met de familie heen. Het thema was nieuwe technologie en media zoals 3D animatie en zo, dingen die nu heel primitief lijken. Het is dus eigenlijk een weird trippy museum-ding uit Montreal."
Er zijn overeenkomsten met Health, ook een band die elektronica gebruikt, die dansbaar en pulserend is, zonder dat het een dance-act wordt. Is hun werkwijze inspirerend?
"Ik heb eerlijk gezegd nooit een liveshow gezien, maar ik weet dat die echt goed is en ken hun muziek. Ze hebben het goed voor elkaar en ik bewonder ze als band. Hun muziek an sich vormt niet echt een inspiratie, hoewel ik het wel meer zou moeten luisteren."
Deze plaat heeft meer een elektronisch, dromerige feel en in vergelijking met Zeroes QC wat minder shoegaze en noise. Hoe is dat gekomen?
"Het is nu meer psychedelisch, dromerig en bewolkt. Veel is gewoon een afspiegeling van hoe we nu spelen. Voor het debuut speelden we alleen korte sets van 20 tot 30 minuten, zo luid en snel als we konden. Toen we gingen opnemen kwam dat er dus uit. Ik hou nog steeds van de noise, maar het is niet meer wat we nu doen. De afgelopen jaren hebben we ons spel kunnen verfijnen, is het minder rauw en punky maar volwassener geworden."
Wat zijn de doelen voor 2013?
"We gaan vooral heel veel touren en staan bijvoorbeeld op Glastonbury en Roskilde. Dat is niet iets wat we eerder gedaan hebben. We zijn heel blij om die next level festivals te kunnen doen. Verder zou ik graag meer met andere muzikanten werken, vast concrete projecten opzetten voor de tijd dat we niet meer touren. Dat is het ultieme doel."
Suuns keert eind april terug naar Europa en speelt 12 mei in de Amsterdamse Melkweg. De band is ook net bevestigd voor het nieuwe Best Kept Secret (21-23 juni 201).