'Ik ben, naast het feit dat ik een goede recensie heb geschreven, uitgekozen omdat ik gitaren kan stemmen. Ik zit zelf ook in een gitaarband, het Rotterdamse Duncan Idaho. We kennen de bandleden van Christopher Green inmiddels goed, mede van dezelfde studio (Moon Studio’s van Wouter Budé), waar de jongens uit de band regelmatig sessiewerk doen en omdat onze toetseniste een relatie heeft met Christopher.'

Na afloop grijpen we Jan tijdens het sjouwen van gitaren aan zijn mouw. 'Ik vond het retespannend! Ik dacht dat ik drie koffers zou sjouwen en daarna lekker bier kon drinken, maar dat viel erg tegen. Ze hadden veel capo posities, dat vereist dat je goed stemt op die positie, anders is het vals en dat is niet mooi. Er waren twee gitaristen en zij moesten regelmatig wisselen. De toetsenist heeft een mellotron (er lopen tapes doorheen met samples) en dat moest ook gewisseld worden. Er moesten onder andere een paar schroeven los. Ik had van tevoren een aantal keer geoefend hoe dat werkt. Ik heb ook heel goed samengewerkt met de andere roadie, Andy. Het was niet twee vingers in m’n neus, beetje kijken en bier drinken. Het was flink aanpoten. Ik was van plan om vooral de koelkast leeg te drinken, maar dat ging 'm niet worden. Het was erg stressvol, want door de staande golven in de hoek pakte-ie de snaren soms verkeerd. Dat was echt afzien.”

Christopher was erg tevreden over Jan, maar er was één klein incidentje. Hij had een verkeerde kabel in zijn gitaar, die eigenlijk bestemd was voor zijn akoestische gitaar. Jan grapt: 'Dat hebben we zojuist professioneel geëvalueerd, hoe we dit de volgende keer kunnen voorkomen als hij op Lowlands staat. Helaas nog geen contract getekend of ik met hem op tour mag. We zijn het nog niet helemaal eens over de prijs. Ik heb nu laten zien dat ik van onschatbare waarde ben en dan komen de gesprekken. Die gaan allemaal via mijn agent.'

De winnende recensie van de EP is hier te lezen.