3voor12 bespreekt Album van de Week (22): Alt-J

An Awesome Wave ontpopt zich tot vernuftig kunststukje in een nieuw hoekje

Ingmar Griffioen ,

Vier jonge studenten in de literatuur- en kunstwetenschappen uit Leeds creëren een slimme bandnaam (Alt-J geeft een driehoekje op de mac) en nog veel intelligentere muziek. Een vernuftige mengeling van folk, elektronica en pop die verdraaid lastig in een hokje te stoppen is. Maar dan echt. Het is een verfrissend en - zeker gezien de aanpak - opmerkelijk toegankelijk verhaal; een Album van de Week dat leest als een sneltrein en klinkt als een onregelmatige klok, die toch de tijd houdt.

Alt-J dient veel interessante ingrediënten op en is razend eigenzinnig: na een spannend, donker en bijna klassiek intro volgt de eerste van drie korte interludes (met een symbool als titel dat hier niet te reproduceren is). Tel daarbij op nog meer arty en mysterieus gedoe (de heren komen zo weinig mogelijk met hun gezicht in beeld), de catchy eerste single Matilda en springerige opvolger Breezeblocks en je snapt dat de ogen vol gericht zijn op de Britten. Vier jonge gasten die zich in Paradiso en op Walk The Line al voorzichtig en zonder al teveel stiekemdoenerij lieten zien.

Nieuwe single Breezeblocks klinkt als Dangermouse meets James Mercer (Broken Bells dus) meets triphop en indierock, met dromerige folky zang. Waarachtig knap en hypnotiserend, dat samenspel van die stemmen. Ook een uitschieter is de sprankelende song Matilda in alle vreemd-, meeslepend- en sprookjesachtigheid. Die kwalificatie geldt evenzeer voor Something Good, dat met die 24-karaats leadzang (folky, met een rauwe knars) best Something Very Good gedoopt had mogen worden. An Awesome Wave kent ook rustmomenten: MS begint als een ijl en kaal Isbells nummer met een ratelende xylofoon, maar heeft toch meer instrumentatie en sfeerlagen in petto.

Wat is nu het geheim van dit album? De band speelt een vorm van folktronica die enerzijds vernuftig, maar ook meeslepend en poppy en toch onvoorspelbaar in elkaar steekt. Het eerder geroemde spel met stemmen, de sprookjesachtige, heldere toetsenpartijen en de weirde samples; alles valt op wonderlijke wijze samen tot één verbluffend caleidoscopisch geheel. Dat wordt gedreven door donkere elektronica (neem Fitzpleasure) en misschien wel het belangrijkste wapen: minimale en opzwepende drums met veel ruimte voor toms en hi-hats.

Ze hadden het op het conservatorium kunnen uitdenken, ware het niet dat ze een andere richting volgen en wellicht had het dan te bedacht geklonken. Niettemin heeft de muziek van Alt-J een wetenschappelijk en experimenteel karakter. Ze gaven de basis-elementen van Breezeblocks vrij en daagden uit om hun single te remixen, wat leidde tot sterke versies van Tom Vek (die de single haalde) en B-Ju. De jongens uit Leeds schrikken niet terug voor toevoeging van een extra wending of idee. Alt-J is folky met veel meer dan één twist. En ondanks de uitschieters is het juist het album als geheel dat het meeste imponeert.

Alt-J's album An Awesome Wave is uit op Infectious/PIAS en tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal. Maandag 11 juni is Alt-J te zien op PIAS Nites in de Paradiso, Kleine Zaal, samen met GhostPoet en Great Mountain Fire, 30 juni op festival deBeschaving, Utrecht en 16 augustus op Pukkelpop.