Hummingville heeft lang over het album gedaan, vertelt zangeres Mink Quispel. “Vanwege gelaagdheid van de muziek. Veel muzikanten hebben meegewerkt aan het album, zo zijn er veel strijkers en blazers te horen. De meeste muzikanten kende ik al, anderen via via. Ze wilden allemaal graag meespelen op het album.” Ook tijdens live optredens wil de band deze gelaagdheid bewaren door extra muzikanten mee te nemen. “Het lijkt me magisch om een strijkorkest mee te nemen”, zegt Quispel. “Logistiek is dat niet makkelijk, maar problemen zijn er pas als ze er zijn, toch? Het hoeft ook niet altijd, we kunnen met ons vijven ook een stevige sound neerzetten.”
De invloeden van de band zijn onder andere The Cardigans en Joan as Policewoman, zo schrijft de band op zijn website. Ook bands met een vrouwelijke vocalist, maar dat is volgens Quispel louter toeval. “Het zijn ook wel zangeressen die ver uit elkaar liggen. Bij bands waardoor wij ons laten beïnvloeden, gaat het meer om de muziek zelf: de manier waarop ze nummers arrangeren en produceren. Ieder bandlid brengt weer andere invloeden met zich mee.”
Inmiddels heeft de band zich gesettled in Rotterdam. Maar voor Quispel zelf was dat lange tijd geen vanzelfsprekendheid. “Ik ben geboren in Schiedam, dat is dus in de buurt. Maar inmiddels heb ik overal gezeten: ik woonde antikraak op allerlei plekken. Nu zit ik weer redelijk vast in Rotterdam. Een paar leden van Hummingville wonen in Utrecht, maar Rotterdam is de thuisbasis van de band geworden. Daar woont de kern. Ik woon er immers, haha.”
De bandleden kennen elkaar al sinds lange tijd, maar waren elkaar wat uit het oog verloren, vertelt de zangeres. “Toetsenist Jelte Heringa ken ik bijvoorbeeld al vijftien jaar, van de middelbare school. We maakten toen ook al samen muziek. Daarna ging ieder zijn eigen weg, en speelden we in andere bands. Maar nu is iedereen dus weer samen.”
Single Carnival is vrolijk, upbeat en poppy nummer, waardoor je spontaan zin krijgt in de lente. Maar 65, het nummer in de Hollandse Nieuwe compilatie, is juist jazzy en wat duisterder. Het album gaat nog meer kanten op, vertelt Quispel: “Maar de plaat is toch wel echt een geheel. Zeker niet alles is upbeat, het is soms echt wat donkerder. Ik hoor die jazz er trouwens zelf niet echt in, het album is wel echt pop. Gelaagde popmuziek, klein, een beetje melancholisch, tikje naargeestig zelfs af en toe. We hebben alle vijf zoveel mogelijk persoonlijke bagage erin gestopt, waar we zelf mee rondliepen. Alle teksten zijn door mij geschreven. Per liedje verschilt het heel erg hoe en waarover, maar het zijn de dingen door mijn bril, zoals ik ze zie.”
De ietwat eigenaardige titel heeft ook betrekking op wat Quispel wil uitdrukken in haar muziek. “Het is een Engelse uitdrukking, die slaat op de onuitgesproken dingen waarvan iedereen voelt dat ze er zijn, maar die niemand durft te zeggen. Er staat een olifant in de kamer, maar iedereen negeert hem. Maar wij trekken dat naar een bredere context: het kan ook blijdschap zijn die je niet echt onder woorden kunt brengen.” Probeert de band daar middels muziek uitdrukking aan te geven? “Je kunt dingen op vele manieren zeggen, muziek is er daar één van. Onze manier. Maar nu klinkt het net alsof ik me in het echte leven niet kan uitdrukken en dus muziek nodig heb; dat is helemaal niet zo.”
With an Elephant in a Room komt uit bij Rough Trade. “Toen het album af was, hebben we zelf contact met hen gezocht”, vertelt Quispel. “Ze waren er meteen heel enthousiast over.” De band wil veel gaan spelen na de albumrelease. “Er komt binnenkort een agenda op de website. Waarschijnlijk wordt het een clubtour langs steden, maar veel kan ik er nog niet over zeggen. De lente komt er bovendien aan, festivals willen we dus ook zeker doen.”
20 april komt debuutalbum With an Elephant in a Room uit bij Rough Trade. De release-presentatie van het album is op 11 mei in De Unie te Rotterdam.