De single komt niet uit de lucht vallen, vertelt Gardner: “Ik ben al heel lang met een soloproject bezig, en heb de liedjes al lang geleden geschreven. Maar ben nu pas in staat het te produceren. Ik heb namelijk net de opleiding Composition and Music Production aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht afgerond. Daar heb ik veel geleerd over apparatuur en technieken." Gardner heeft inmiddels meer ervaring met productiewerk. Zo mixte hij de net uitgekomen plaat Mary Looking Ready van The Secret Love Parade. "Ik heb ook een deel van de mixage gedaan bij de nieuwe plaat van Lola Kite, en ik heb gewerkt aan een single met Bird On The Wire."
Gardner ziet de single vooral als opstapje naar een album. “De single breng ik op vinyl uit via Action Weekend Records, een klein Spaans label. Ik gebruik de single vooral om mezelf te promoten. Het album staat eigenlijk grotendeels klaar, maar ik kan niet zomaar labels gaan benaderen zonder dat ik iets uitgebracht heb. Dus ik wacht nu even een paar maanden af of er labels zijn die mij benaderen, tot nu toe zijn er al een paar geweest.” Ook een tweede single staat in de planning. “Dat ga ik op dezelfde manier doen, via Trouble in Mind, een klein label in Chigago. Zij brengen veel lo-fi/garage muziek uit, maar ze zijn te klein om een heel album bij uit te brengen.” Een label kiezen brengt voor Gardner een dilemma met zich mee: “Kies ik voor een label dat helemaal bij mijn stijl past, of ga ik voor een groter bereik? Dat is lastig. In eerste instantie kies ik voor een zo groot mogelijk label, maar ik zou nooit mijn muziek aanpassen opdat het gelikter klinkt.”
De jaren ’60 invloeden in Clear The Air zijn onmiskenbaar. “Uit die periode komen inderdaad de artiesten die mij inspireren”, zegt Gardner. “Het was de periode dat de Beatles de studio introkken en meer gingen experimenteren met arrangementen. Ook Pink Floyd in de Syd Barrett periode, The Beach Boys en The Zombies zul je waarschijnlijk in mijn muziek herkennen, maar de meeste invloeden zijn obscuurder. Zoals Curt Boettcher, dat is mijn grootste held. Hij was als muzikant en producer actief in bands als Sagittarius en The Millennium. De barokke pop die zij speelden is een genre wat maar kort heeft bestaan en nooit echt is doorgebroken. Het waren altijd gelaagde studioprojecten met veel psychedelica, en strijkertjes en zo. Er zitten erg veel mooie dingen tussen, maar bijna niemand kent het.”
Het is allemaal herkenbaar in de single van Gardner, ook duidelijk een studioproject: “Ik heb alle instrumenten zelf ingespeeld, behalve de drums. Die had ik gesampled, en zijn later live ingespeeld door mijn goede vriend Jos van Tol.” De mastering is gedaan door een andere held van Gardner: Jean Audier. “Hij was in de jaren ’60 ook al actief, en werkte bijvoorbeeld met George Baker, Golden Earring en The Outsiders. Hij is de uitvinder van de Limiter, een legendarisch opname-apparaat dat al die muziek een karakteristieke sound gaf. Ik had hem geïnterviewd voor mijn studie, en zo zijn we bevriend geraakt. Ik ben de eerste artiest sinds de jaren ’80 waar ik mee werkte.”
De clip die bij het nummer uitgebracht is, past in dezelfde stijl. De beelden roepen duidelijk een retro-sfeer op. “Ik heb hem zelf gemaakt”, zegt Gardner over de clip. “Ik heb helemaal geen ambities om iets met film te doen, maar moest een clip bij het nummer hebben. Dus had ik een beamer geleend. De beelden die je ziet zijn een overlapping van dia-projecties en beelden van mezelf terwijl ik het nummer speel. Op zich ben ik wel tevreden over het resultaat, al is het wel een beetje knullig. Dat komt omdat ik maar één camera had, het is dus maar één shot.”
Met Lola Kite, dat net een album uit heeft, gaat Gardner intussen gewoon door. Net als met zijn andere band, oud-Hollandse Nieuwe The Skywalkers. “Zolang alles te combineren is, ga ik ermee door. Als dat niet lukt, zal ik keuzes moeten gaan maken. Ik denk dat mijn eigen muziek dan wel belangrijker is, maar voorlopig wacht ik af hoe lang het goed gaat zo.” Momenteel is de multi-instrumentalist bezig een band te verzamelen om zijn muziek live ten uitvoer te brengen. “De Engelse band The Horrors heeft mijn muziek ontdekt, en vroeg of ik in een club in Londen zou willen optreden. Toen moest ik ze toch even uitleggen dat het een soloproject is.”