De jonge Limburgse bluesrockband staat te springen om te releasen en de grenzen te verkennen. Uitgerekend de jeugdigheid kan nog wel een obstakel vormen. Pablo's broer Luka moet in mei wel even zijn middelbare schoolexamens halen en toetsenist Robin Piso moet zijn studie biomedische technologie afronden. Pablo: "Als Robin niet slaagt, heeft hij pech want dan krijgt hij heel veel studieschuld. Als Luka niet slaagt, hebben we een groter probleem, want hij is leerplichtig. We zeggen het niet tegen hem; maar hij moet wel écht slagen, anders zitten we nog een jaar te wachten. In principe spelen we nu alleen in het weekend. Als hij klaar is, gaat dat wel veranderen." Stoppen met school en helemaal voor de band gaan, is wel spannend. "Het is wel de bedoeling dat we hiervan kunnen leven en dat kan nu net. Het kan ook niet goed gaan natuurlijk, maar wij doen er alles aan."

Over een Australische en Nieuw-Zeelandse tournee in december en januari wordt nog onderhandeld, een Duits-Zwitserse tour voor april en mei en een Italiaanse tour in juli staan al wel op de agenda. Die Italiaanse festivals dus onder voorbehoud van de studieresultaten. In Nederland staan onder meer Bospop en de Zwarte Cross al vast. Belgische fans vragen DeWolff of ze ook op Rock Werchter komen spelen. "Rock Werchter kan niet als de decibel-limiet niet omhoog gaat", grapt Van de Poel. "Zou heel mooi zijn, maar we zijn daar nog niet zo populair als in Nederland. Ik denk dat we daar nog wel meer moeten doen om op festivals als Pukkelpop te spelen. In Italië is het denk ik wel makkelijker omdat daar minder muziek vandaan komt. We zijn daar al een keer geweest en gaan zeker terug."

Australië is een ander verhaal, dat Pablo nog meer tot de verbeelding spreekt: "Ik ben nooit verder geweest dan Griekenland. Dat is echt een andere wereld, een apart werelddeel. We willen daar echt een nieuwe start maken. Italië is ook tof, maar dan ben je nog steeds in Europa." Ook in Oceanië acht de Limburger zijn band kansrijk. "Je kunt ook zo naar Engeland en Amerika gaan. Dat doen veel bands, maar daar bereik je niet heel veel. Australië; daar komt minder vandaan en gaat ook minder heen. 'Deze band is heel groot in Australië' klinkt beter dan 'groot in Nederland'."

De vierde plaat kende een aparte aanpak. "We hebben eerst de tweede kant geschreven; dat is een heel groot nummer van twintig minuten uit zeven verschillende delen met strijkers. Ik heb de strijkers zelf gearrangeerd. Het is eigenlijk een soort rock-opera. De eerste kant heeft veel compactere nummers, wat concreter en gewoon lekker rocken." De B-kant bestaat niet uit een lange jam, verduidelijkt Pablo. "Het is wel bluesy, maar geen jams. Het zijn eigenlijk zeven nummers die een verhaal vertellen. Het gaat over een man die gek wordt en uiteindelijk blijkt het allemaal in zijn hoofd te zitten."

Ook met het album was het wachten op de schoolprestaties van de andere leden. "Het was eigenlijk al klaar, er moet alleen nog een stukje gemixt en gemasterd worden, maar dat is drie dagen werk." Het album had wat Pablo betreft eigenlijk in maart al uit kunnen komen. "Maar we willen er dan helemaal voor gaan en dat kan niet als je in mei tentamen moet doen. Het duurt me veel te lang", bekent de frontman, die zelf het conservatorium doet. "Ik wil dit album eruit hebben en gaan touren. Veel bands doen eens in de drie jaar een album, maar dat vind ik veel te weinig, ook creatief. Dan zijn mensen je al lang vergeten, daarom doen wij elk jaar een album." In april komt eerste single Voodoo Mademoiselle uit.