Mattson vestigde zijn reputatie met twee albums, twee EP's en een stijl die nadrukkelijk aan Bob Dylan, Woodie Guthrie, Nick Drake en andere songsmeden met een diepe snik refereert. De Zweed heeft ruimschoots genoeg aan stem en akoestische gitaar om te boeien, zo bewees hij op plaat en opvallender: ook op grote festivals pakte hij het publiek ermee in. In een metier waar de paden platter dan plat zijn getreden, weet de kleine Scandinavische songwriter tot grote hoogten te stijgen. Zonder band of frivoliteiten, maar puur op basis van vakmanschap.

Dat is knap. En toch is de toevoeging van extra instrumentatie, hoe bescheiden ook, hier zeer welkom. Alleen is ook maar alleen en enkel gitaar/banjo geven debuutalbum Shallow Grave en opvolger The Wild Hunt een constante maar ook wat eenvormige kwaliteit. Nummers als King Of Spain staken er bovenuit, doordat ze een stuk sneller gespeeld en intenser gezongen waren. Zijn derde langspeler kent één voorname uitschieter: eerste single 1904 is Dylan all-over. Het is bovendien een klasse song, zeker ook dankzij de extra elektrische gitaarlaag die het een warme, volle sound geeft.

Al na vijf seconden op de nieuwe plaat breekt Mattson met de vorige albums, als de toetsen invallen in de daardoor lichtvoetiger opener To Just Grow Away. Tweede nummer Revelation Blues is zelfs ongekend rijk voor Mattsons doen met meerdere snaarinstrumenten en een fagot. Naast dat blaasinstrument zet de Zweed ook een hobo in en de jankende pedal steel verrijkt onder meer een introvert nummer als Bright Lanterns met rootsy feel. De helft van de plaat kent ook percussie: Mats Winkvist speelt bas in vijf nummers en wordt in twee daarvan ondersteund door drummer Niclas Nordin. De lijn is doorgevoerd naar het artwork: na twee albumhoezen met alleen lucht en grasland toont There's No Leaving Now een foto van een boom aan de oever (door zijn vrouw Amanda) met een serie fladderende duiven.

Een van de meer uitgeklede nummers is titelnummer There's No Leaving Now, waarin Mattson z'n stem alleen door piano begeleid. Tekstueel is de Zweed naar eigen zeggen wat minder gejaagd, eigenlijk zoals de sprong van The Wild Hunt naar There's No Leaving Now doet vermoeden. Hij verpakt zijn angsten in metaforen als:

Will there be time to harvest rivers
that for so long refused to grow?
All the little things you need to build a home
for your love
(There's No Leaving Now)

I'm just a rock that you'll be picking up through all your ages
Always believing there is a canyon for every blind
It's only what these kids will haul around
(Bright Lanterns)

Gebleven zijn de lo-fi opnames met wat kraakjes en ruis in zijn eigen thuisstudio en daarmee: de ongepolijste charme van zijn songmateriaal. Met There's No Leaving Now heeft The Tallest Man On Earth zijn stijl op voor hem typische, subtiele wijze ontwikkeld. Door de rijkere instrumentatie boeit de derde plaat ook als geheel en kan de Zweed live ook meer kanten uit.

There's No Leaving Now is uit bij Dead Oceans/Konkurrent en tijdelijk te beluisteren op de Luisterpaal. De Zweed geeft in oktober concerten in Odeon de Spiegel Theaters, Zwolle en Vredenburg Leidsche Rijn te Utrecht.