3voor12 draait (week 22): Alt-J, The Walkmen en Pinkpop

3voor12 Album van de Week = dEUS - Following Sea

Redactie 3voor12 ,

Elke week vragen we de presentatoren en redacteuren van 3voor12 welke drie cd's, tracks, mp3's of concerten de meeste indruk maakten, en om deze toe te lichten. Op vrijdag publiceren we de gehele lijst en destilleren er, op basis van de meest enthousiasmerende teksten, ook een top 10 uit. Een kijkje in de iPods, cd-spelers en harde schijven van 3voor12.

Top 10

1  Alt-J - An Awesome Wave (album, Infectuous, PIAS)
"Het is heel simpel: de plaat van het jaar tot nu toe." (Menno Visser)
"Erg mooi, sfeervol en slim album van deze arty Britten. Bijdehand en
slim, maar nergens moeilijk." (Stephan van Peursem)
"Wat een vernuftige mix van folk, elektronica en pop hebben die vier slimme jochies uit Leeds ineengevogeld!" (Ingmar Griffioen)
"In elk nummer gebeurt wel iets spannends, zelfs in de drie ‘Interludes’ tussen de tracks door." (Sjoerd Huismans)
2. The Walkmen - Heaven (Bella Union/CoOp/V2)
"Weer een warme, melancholische gitaarplaat van een band die zich
langzaam maar zeker aan het ontpoppen is als een van mijn favoriete
gitaarbands van het moment." (Stephan van Peursem)
"Goddamn, wat een prachtig album, hartveroverend, een klassieker, goed, goed, goed, alles!" (Silvy Broeren)
"De beste indierockplaat van het jaar? De heren van The Walkmen flikken het opnieuw." (Erik Zwennes)
3. Bruce Springsteen, Pinkpop, 29-05-2012
"Wat een energie, wat een songs, en wat een liefde voor muziek." (Stephan van Peursem)
"Ik zag Bruce Springsteen voor de vijfde keer en het was weer onvergetelijk." (Willem van Zeeland)
"Als ik ’s avonds TV kijk, krijg ik nog meer spijt dat ik niet op Pinkpop was, voornamelijk dat ik The Boss niet heb gezien. Wat een held." (Jorinda Teeuwen)
4. The Cure - Pinkpop (concert)
"Vooral de tweede helft van het concert kent ene welhaast perfecte spanningsboog: Hoge kunst." (Willem van Zeeland)
"De eerste helft deed me eerlijk gezegd weinig, maar daarna kropen Robert Smith en zijn mannen langzaam onder de huid." (Atze de Vrieze)
"Mooie mix ook in de setlist tussen de melancholische doom-kant van The Cure en poppy nummers als The Lovecats." (Sjoerd Huismans)
5. Liars - WIXIW (album, Konkurrent)
"Dit nieuwe album is minder fel dan zijn voorgangers, maar beslist niet minder broeierig en spannend." (Atze de Vrieze)
"Let nou maar op: deze plaat gaat bij hen die een beetje vooruitstrevende smaak hebben nog flink beklijven." (Erik Zwennes)
6. dEUS – Following Sea (iTunes/PIAS)
"Daar is ie dan, een nieuwe dEUS, een rustig liefdesalbum, waarin vooral het middenstuk mijn hart veroverd." (Silvy Broeren)
"Mooiste nummers zijn op basis van snelle beluistering het Franstalige Quatre Mains en The Soft Fall. Vanaf maandag op de Luisterpaal." (Willem van Zeeland)
7. Cold Specks - I Predict A Graceful Expulsion (album Mute/PIAS)
"Recht in het hart rakende sombervrouw met een geweldig debuut." (Menno Visser)
8. Cursive, live in dB's, Utrecht, 30-05-12
"Dit gedreven en grillige concert (bij vlagen erg goed, dan weer freaky of saaiig) geeft alle aanleiding via Spotify oude juwelen op te poetsen." (Ingmar Griffioen)
9. King Tuff - Keep On Moving (album: King Tuff)
"Vergeet die suffe bandnaam: dit is stiekem een van de leukste liedjes van het moment." (Atze de Vrieze)
10. Julia Stone – By The Horn
"Ogen dicht en geniet." (Jorinda Teeuwen)

Menno Visser draait:

Alt-J - An Awesome Wave (album, Infectious/PIAS)
Het is heel simpel: de plaat van het jaar tot nu toe. Geheel nieuwe kijk op popcompositie, en een album dat je van begin tot eind moet ondergaan. Awesome.
Cold Specks - I Predict A Graceful Expulsion (album Mute/PIAS)
Recht in het hart rakende sombervrouw met een geweldig debuut.
Breton, live @ London Calling , Paradiso, 18 mei 2012
Verrassend dansbaar ondanks het experimentele karakater, ontpopten de Britten zich tot festivaltopper.

Stephan van Peursem draait:

Alt-J - An Awesome Wave (Infectious/PIAS)
Erg mooi, sfeervol en slim album van deze arty Britten. Bijdehand en
slim, maar nergens moeilijk. Een fris geluid en goede liedjes. Knappe
plaat hoor.
The Walkmen - Heaven (Bella Union/CoOp/V2)
Weer een warme, melancholische gitaarplaat van een band die zich
langzaam maar zeker aan het ontpoppen is als een van mijn favoriete
gitaarbands van het moment.
Bruce Springsteen, Pinkpop, 29-05-2012
Wat een baas! Degradeerde in een keer bijna de hele rest van de
line-up tot voorprogramma. Wat een energie, wat een songs, en wat een
liefde voor muziek.

Ingmar Griffioen draait:

Alt-J - An Awesome Wave (album, Infectious/PIAS)
Dat was lekker terugkomen na drie weken fietsen: woensdag stond @3voor12 HQ Jimi Hendrix' Band Of Gypsys (een van m'n favo albums ever) knalhard op en een dag eerder mocht ik me meteen in het album van Alt-J verdiepen. Warm bad. Want wat een vernuftige mix van folk, elektronica en pop hebben die vier slimme jochies uit Leeds ineengevogeld! Luiter singles Breezeblocks, Matilda en uitschieter Something Good en ga Alt-J zien 11 juni in Paradiso (3voor12 neemt de show op!).
El-P - Cancer 4 Cure (album, Turnstile/Fat Possum/PIAS)
Ook zo lekker: knetterharde en -lekkere oldskool hiphop van Killer Mike. Damn how fine! Nog niet uit hier echter, dus doen we het met zijn feature op deze plaat van El-P (Def Jux BAAS in meerdere opzichten). El-P en zijn Definitive Jux staan al zeker 15 jaar garant voor vernieuwende cut 'n paste hiphop met minstens zo inventieve wordplay en flows. Na sterk plaatwerk van o.a. Mike Ladd, RJD2, Rob Sonic duurde het tot 2002 voor Def Jux een El-P elpee losliet. Fantastic Damage was het wachten waard, vijf jaar na de laatste slaat deze nieuwe ook hard in.
Cursive, live in dB's, Utrecht, 30-05-12
Helemaal gemist deze Amerikaanse band, die nota bene opkwam in de tijd van At The Drive-In en een van m'n favoriete Utrechtse bands (Kismet) inspireerde. Geeft niks; dit gedreven en grillige concert (bij vlagen erg goed, dan weer freaky of saaiig) geeft alle aanleiding via Spotify oude juwelen als The Ugly Organ of Burst And Bloom op te poetsen. Deze YouTube playlist was een goede eerste leidraad.

Silvy Broeren draait

The Walkmen – Heaven (Album, Bella Union/CoOp/V2)
Goddamn, wat een prachtig album, hartveroverend, een klassieker, goed, goed, goed, alles! Ik geloof dat ik nog nooit zo vaak een album op repeat heb gehoord op de 3voor12 redactie, zonder dat iemand het afzet. Dat is een kwaliteitsstempel, geloof me. Mijn album van het jaar 2012. I sing myself sick about you!
Whitey - Lost Summer (Album, http://njwhitey.bandcom)
Een exceptioneel alleskunner, die ongrijpbare Whitey, die je meteen bij de kladden grijpt (hij wel). Donkere teksten, bouncing sounds, gehusselde genres, fijne melodieën. Ik hou van zijn stem, hij stelt me gerust. Alles klopt in de Whitey wereld.
dEUS – Following Sea (iTunes/PIAS), track 5 t/m 8
Jawel daar is ie dan, een nieuwe dEUS, een rustig liefdesalbum, waarin vooral het middenstuk mijn hart veroverd.  Nothings is prachtig klein, The Soft Fall is een dartelend-op-het-strand song en mijn favoriet. Dan het verliefde Crazy About You. En het stuwende The Give Up Gene. Ja, de rockdruk is eraf en opent de weg naar mooie broeierige chansons. Vanaf maandag op de Luisterpaal!

Willem van Zeeland draait:

Hij had even een half uurtje nodig om erin te komen, maar toen was de topvorm er dan ook. Heel mooi hoe hij My City Of Ruins, een nummer over het New Jersey van zijn jeugd, nu betrekt op de staat van zijn E-Street Band, waar twee leden van zijn overleden. Meteen daarna volgen prachtige uitvoeringen van Because The Night en Spirit Of The Night. Bij Hungry Heart haalt hij Mumford & Sons op het podium, afsluiter Tenth Avenue Freeze Out wordt opgedragen aan de overleden saxofonist Clarence Clemons. Ik zag Bruce Springsteen voor de vijfde keer en het was weer onvergetelijk.
dEUS - Following Sea (album)
En ineens is er een nieuw album van dEUS. Het is bovendien een erg goed album, beter dan de vorige twee, meer in de sfeer van In A Bar, Under The Sea en The Ideal Crash. Mooiste nummers zijn op basis van snelle beluistering het Franstalige Quatre Mains en The Soft Fall. Vanaf maandag op de Luisterpaal.
The Cure - Pinkpop (concert)
The Cure was eigenlijk nooit echt mijn band: te depri, te uitgesponnen, te veel inkakmomenten. Net als Bruce Springsteen zie ik The Cure voor de vijfde keer en het is zowaar de beste show die ik ooit van ze zag. De nu 53-jarige Robert Smith lijkt mee ontspannen dan ooit en baant zich met zichtbaar genoegen een weg door de inmiddels meer dan 300 songs tellende catalogus van de band. Vooral de tweede helft van het concert kent ene welhaast perfecte spanningsboog: Hoge kunst.

Atze de Vrieze draait:

Liars - WIXIW (album, Konkurrent)
Op Twitter wees @Gerard_de_Jong me van de week op het hoge Kid A gehalte van de nieuwe Liars. Verdomd, hij heeft gelijk! Maar dan wel gekruist met TV On The Radio. Dit nieuwe album is minder fel dan zijn voorgangers, maar beslist niet minder broeierig en spannend.
King Tuff - Keep On Moving (album: King Tuff)
Vergeet die suffe bandnaam: dit is stiekem een van de leukste liedjes van het moment. Staat op de titelloze tweede plaat van deze band uit - als ik het goed heb - Detroit. Een deel sixties garage, een deel T.Rex glamrock, met een refrein dat geheel in lijn met de titel maar mag blijven komen en komen.
The Cure live op Pinkpop
Weinig tot geen verrassingen deze Pinkpop, maar dat mochten we op basis van deze line-up misschien ook niet verwachten. The Boss was zoals verwacht The Boss, maar ook The Cure deed het bepaald niet slecht. De eerste helft deed me eerlijk gezegd weinig, maar daarna kropen Robert Smith en zijn mannen langzaam onder de huid. Eerst door diepere, donkerder songs, vervolgens door een hitbombardement aan het slot. In het verleden behaalde successen bieden in dit geval garanties voor het heden.

Erik Zwennes draait

Liars - WIXIW (album, Mute/Pias)
Ik vind het nog maar raar stil rondom dit geweldige album. Krijg er een beetje Kid A gevoel bij, men moet nog even wennen ofzo. Maar let nou maar op: deze plaat gaat bij hen die een beetje vooruitstrevende smaak hebben nog flink beklijven. Knap experiment en toch coherent en pakkend. Ze flikken het gewoon opnieuw.
The Walkmen - Heaven (Bella Union/CoOp/V2)
De beste indierockplaat van het jaar? De heren van The Walkmen flikken het opnieuw. Ergens tussen hun eerste twee en laatste album vinden ze rust maar tegelijkertijd inspiratie.
Aliment - Costa Brava (EP, Bandcamp)
Een hartstikke leuke rammelgaragerock-EP van een Catalaanse band. Getipt door Frankofiel @Guuzbourg die bij dezen dus ook gelijk Catalonie heeft geannexeerd, interessant.

Jorinda Teeuwen draait:

Bruce Springsteen – Live op Pinkpop
‘Waarom was ik ook al weer niet naar Pinkpop gegaan dit jaar?’ spookt er door mijn hoofd als ik mijn timeline lees, terwijl Bruce Springsteen op het podium staat. Als ik ’s avonds TV kijk krijg ik nog meer spijt, voornamelijk dat ik The Boss niet heb gezien. Wat een held.
Julia Stone – By The Horn
De zachte stem en subtiele gitaar riffs zijn erg fijn om naar te luisteren. Ogen dicht en geniet. O, en pas op dat je niet in een vredige, maar diepe slaap valt.
The Temper Trap – The Temper Trap
Lekker, energiek album met Need Your Love als topopening. Het album ligt wat minder goed in het gehoor dan debuutplaat Conditions, maar er staan zeker songs op die de moeite waard zijn. Rabbit Hole is zo’n nummer: heel erg de moeite waard.

Sjoerd Huismans draait:

Alt-J – An Awesome Wave (album, Infectuous/PIAS)
Wat een goed album van de week hadden we deze week, namelijk An Awesome Wave van de jonge Britse studenten van Alt-J. In elk nummer gebeurt wel iets spannends, zelfs in de drie ‘Interludes’ tussen de tracks door. Niet meer dan flarden van liedjes, maar meteen pakkend door aparte meerstemmige zang of een mooie folky melodie. Maar hoor bijvoorbeeld ook de baslijn in het dromerige Tessellate of de onverwachte piano arpeggio’s in Something Good. Grijp hier bij 3voor12 je kans om ze te zien in Paradiso!
The Cure live op Pinkpop 2012
Voor veel mensen was de als vanouds sterke The Cure show een verrassing, maar wie deze geweldige live-plaat van The Cure kent, weet dat het niets bijzonders is dat de Britse band al die jaren niets aan kwaliteit heeft ingeboet. De stem van Robert Smith heeft weinig geleden door de jaren heen, en met een aantal strakke sessiemuzikanten die hem begeleiden klinkt het misschien wel beter dan ooit. Mooie mix ook in de setlist tussen de melancholische doom-kant van The Cure en poppy nummers als The Lovecats. Collega Robert Lagendijk beloonde het optreden met een 8,5. 
I Am Oak – Nowhere or Tammensaari (album, Snow Star/ Rough Trade)
Weer een mooie en intieme plaat van I Am Oak. Thijs Kuijken weet zijn melancholie weer raak weet te vertolken over minimaal getokkel op gitaar. Wel werd hij deze keer voor het eerst bijgestaan door zijn band in de Finse studio.