ESNS12: Weltschmerzmeid Roosbeef schuift de gordijnen open

Kleinkunst ingewisseld voor theater

Bas van Duren ,

Het mooie van artiesten meemaken op jonge leeftijd, is dat je ze ziet ontpoppen in totale mislukkelingen, eeuwige talenten of geslaagde artiesten. Roos Rebergen, op het podium beter bekend als Roosbeef, mogen we na zes jaar indelen in de laatste categorie. Van een verlegen buitenbeentje is Roos getransformeerd naar een buitenbeentje met de uitstraling van een jonge Nina Hagen. In de Kleine Zaal nam Roosbeef het publiek mee op reis langs bossen en sirenes.

CONCERT
Roosbeef, Noorderslag Kleine Zaal, zaterdag 14 januari

MUZIEK
Roosbeef begon als een kleinkunstartiest met 'Ze Willen Je Hond Wel Aaien, Maar Niet Met Je Praten'. Waar ze zich op dat album nog richtte op de meer intiemere, singer-songwriter setting, wisselt de getalenteerde frontvrouw het kleine podium in voor het grote met haar laatste album 'Omdat Ik Dat Wil'. Je hoort de gordijnen openschuiven bij meeslepende nummers als 'Twijfelaar' en 'Niet Uitmaken'. Haar piano is nog alom aanwezig, maar voor de compexiteit van de nummers wordt er vaker dan voorheen een beroep gedaan op de band.

PLUS
De outfit van Roos zegt alles over wat haar concert goed maakt: de uitdagende laarsjes, het doorzichtige, haast engelachtige jurkje en de flink opgemaakte ogen. Roosbeef is bezeten van verlangens, een eeuwige escapist en of je het nu wil of niet; ze pakt je hand en sleurt je met speels gemak haar wereld in. De band legt, onder leiding van drummer Tim van Oosten en de invaller-bassist (Tom Pintens was verhinderd), een strakgespannen canvas neer waar Roos naar hartelust over heen mag spetteren. Dat doet ze met volle overgave en dat is maar goed ook: wie dit optreden op een klein scherm ziet, zou kunnen denken dat het allemaal geacteerd is, maar theaterbezoekers weten dat emotie moeilijk te vertalen is naar een kastje. Dat moet je meemaken.

MIN
Excelsior Recordings, waar Roosbeef onder contract staat, lijkt een patent te hebben op polariserende stemmen: Spinvis en ook Roosbeef. Je houdt ervan of je haat het. In de Kleine Zaal is Roos goed bij stem, maar veel nummers blijven in de hoge regionen en dat is zonde. Voor de afwisseling zou het fijn zijn als ze af en toe ook wat meer de diepte in zou gaan. Afsluiter 'Als Je Me Zoekt' is geen gepast einde: dat nummer gaat net iets te lang door en kent geen climax.

CONCLUSIE
De stormachtige ontwikkeling die Roosbeef doormaakt op plaat zet zich door op het podium. De frontvrouw gaat op in de rol die ze zichzelf heeft aangemeten en gunt de kijker steeds meer een blik in de wereld die ze als scriptschrijver, regisseuse en actrice neerzet. In haar stuk spelen we graag even mee.

CIJFER

8,5