ITGWO12: Huilen is voor Howlin Rain te laat

Waar is die toetsenist die op zaterdag altijd zo'n mooie diepte geeft aan jullie nummers?

Tekst en foto's Judith Laanen ,

De Californische classic en bluesrockband Howlin Rain speelt tegen het eind van de middag in de volle zon op het hoofdpodium. Die hitte, want heet is het daar als je ook nog lampen op je hoofd hebt schijnen, speelt de band duidelijk parten. Zanger Ethan Mitchell heeft de verkeerde dag voor zijn bibliothecarisoutfit (lees: wollen trui) uitgekozen, hij gutst van het zweet. De enige die weinig last lijkt te hebben van de hitte is gitarist Isaiah Mitchell, die het ene na de andere glooiende akkoord van zijn gitaarhals laat rollen.

CONCERT
Howlin Rain, Into The Great Wide Open, Sportveld, zaterdag 8 september

MUZIEK
Zompige 70s-rock a la Creedence Clear Water Revival. Howlin Rain, uit Oakland, Californie, maakt als vijftal psychedelische bluesrock en classic rock. Op hun inmiddels zes albums klinken ze soulvoller en minder hard dan live. Zanger Ethan Miller heeft de typische scheur in de stem van CCR's Fogerty goed gekopieerd.

PLUS
Isaiah Mitchell, oftewel de gitarist met het voorkomen van een doorsnee boekwinkelverkoper in een tweedehandszaak voor fantasyliteratuur maar stiekem enorm goed in het berijden van zijn gitaarhals. Wat een classic rock-akkoorden komen daar uit, zeg. Dat geeft het optreden meteen de bite die het nodig heeft. Jammer genoeg is hij de enige uitschieter van de hele band, en daarmee ook van de rest van het optreden.

MIN
Stel: iemand uit het publiek roept je op danige rock en roll-wijze "1, 2, 3, 4!" toe, wat zou jij dan doen als je op het hoofdpodium van een keigoed festival zou staan? Wij bij 3voor12 zeggen: de beuk erin. Zij bij Howlin Rain reageren verveeld en vermoeid: "Nee man, we zijn nog niet in 1-2-3-4-modus. We komen net uit een vliegtuig." Ze grappen erover, en de drummer tikt 'm inderdaad af, maar wat volgt is een rommelige overgang naar het volgende nummer. Doe het dan niet.
Van de normale bezetting hebben ze de blazer en toetsenist Joel Robinow thuis gelaten, en dat hoor je. De extra laag die deze band op plaat heeft mist nu, waardoor het optreden tekort schiet. Waar is bijvoorbeeld het orgel in Lord Have Mercy? Dat zou hier meteen een dijk van een soulnummer van maken. Ook is de zang niet goed te verstaan. Maar dat kan ook liggen aan het gemompel van de zanger Ethan Miller. Over die zanger: eigenlijk is hij een slap aftreksel van Creedence's leadzanger John Fogerty. Dezelfde rauwe stem, hier is helaas niks origineels aan.
Doordat ze zonder toetsenist of blazer spelen, lijkt elk nummer net een andere versie van de vorige. Dat maakt het optreden regelrecht saai. En dat terwijl ze elk nummer zo hoopvol beginnen met die lekkere akkoorden. Het helpt ook niet mee dat deze bak herrie met harder spelen en meer schreeuwen alleen maar meer herrie voortbrengt.

CONCLUSIE
Howlin Rain kan een goed potje rock 'n' roll spelen, maar blijkbaar alleen wanneer zij er zin in hebben. Die zin komt pas aan het eind van het optreden, bij het allerlaatste nummer. Iemand uit het publiek roept: "Is it warm up there?" Dat verstaat zanger verkeerd. Hij reageert: "Ja ja, we zijn nog aan het opwarmen." Goeie grap, want daar lijkt het wel op. Tot dusver was de show - de gitarist daargelaten - best een duffe bende, maar dan gooien ze me toch een partij de beuk erin. Het beste tot het laatste bewaren, dat gezegde gaat hier op. Het is een uitstekende rock en roll afsluiter die het optreden heel even naar een hoger plan tilt.

CIJFER:
4,5