CONCERT
Woodkid, Into The Great Wide Open, Sportveld, zaterdag 8 september 2012
MUZIEK
Een EP en een single, meer heeft Woodkid tot nu toe nog niet uitgebracht. Maar er is witte rook in Parijs: het album is af en moet nog dit jaar uitkomen. Het geluid van de twee singles wordt vrij letterlijk doorgetrokken naar de rest van de set: kunstzinnige muziek die anders en ambitieus wil zijn.
PLUS
Nog voor Lemoine het podium betreedt, wordt Vlieland getrakteerd op een daverende ouverture: twee drummers met een grote trom, drie blazers die enkel lange lage noten raken, een soort kerkorgel uit de synthesizer. En daar is hij dan, de kleine man met het hoedje. De handen nonchalant in zijn designerhoodie gestoken. Dit is een man met een visie. Een strateeg, die de band dirigeert door zijn hand op te steken, alsof hij een veldheer is uit een tijdloos science fiction leger. Groots en heldhaftig.
MIN
Het probleem van Woodkid is dat na die ouverture nog een ouverture volgt. En nog een. En nog een. Eigenlijk is iedere compositie geknipt om de aankomst van een gigantisch ruimteschip bij een verre, onbekende planeet te begeleiden. Een van de nieuwe nummers heet niet voor niets Conquest Of Spaces. Maar na die opening moet er natuurlijk wel iets komen. En dan blijft de plaat steken. Steeds opnieuw zetten de twee staande drummers een marsritme in, dan kruipen de blazers eronder. Er moet een liedje komen, een hoogtepunt. En dan niet Brooklyn, een wat klagerig liedje waarin Lemoine vanuit regenachtig Parijs denkt aan zijn andere woonplaats. En ook niet I Love You, de nieuwe single die rommelig overkomt. Dat afstandelijke, dat wil hij vermoedelijk echt. Af en toe schiet hij even in de lach, maar echt aimabel wordt hij daar nog niet van. Dat hoeft ook niet, maar zo blijft hij wel erg op afstand.
CONCLUSIE
Natuurlijk zijn die twee YouTube-hits voor het laatst bewaard. Eerst Iron, met zijn immense scheepshoorn. Dan Run Boy Run, zonder blazers, maar wel met een spannend ritme. Het zijn veruit de beste nummers die Woodkid op dit moment op zijn repertoire heeft. De man, de visie. Je moet het hem nageven: hij HEEFT tenminste een visie. Maar tot nu toe leidt dat nog niet tot de blockbuster die hij voor ogen heeft.
CIJFER:
6
ITGWO12: De eindeloze ouverture van Woodkid
Fransman verkiest vorm boven inhoud
De eerste single van Fransman Woodkid - Iron - werd 15 miljoen keer bekennen op YouTube. De tweede - Run Boy Run - toch ook alweer 1,7 miljoen keer. De reden: Yoann Lemoine is een zeer ambitieuze clipmaker. Een man met een visie op beeld. Hij schiet clips alsof het schilderijen zijn. Niets is toeval, alles moet kloppen. En dat blijkt meteen de achilleshiel.