#CB12: Susanna niet verrassend, wel prachtig

Noorse schone streelt het oor

Tekst: Lilianne Laan, foto’s: Remie Stronks ,

Hoe kouder het klimaat hoe creatiever, lijkt wel. Of er nu iets in het Scandinavische drinkwater zit of dat het gebrek aan daglicht oproept tot zelfontplooiing, het is opvallend hoeveel vernieuwende pracht er uit het hoge Noorden over ons wordt uitgestort. Werden wij gisteren nog overdonderd door het vakmanschap van The Rumour Said Fire, vanavond is Susanna Wallumrød de veelbelovende noorderling. Die jammergenoeg op creatief vlak haar avondje niet lijkt te hebben.

CONCERT
Susanna, Crossing Border Den Haag, Paradise, 17 november 2012
 
MUZIEK
Met haar indrukwekkende stem en onheilspellende composities doet Susanna aan een Scandinavisch-ingehouden versie van Kate Bush denken. Wij verheugen ons op hypnotiserende, verstilde melodieën van een beelschone blondine aan een piano, vergezeld van een gitarist en een percussionist. Susanna’s intrigerende muziek sluit mooi aan bij het akoestische folkgebeuren dat op Crossing Border veelvuldig aangetroffen wordt. Haar troeven zijn haar ongrijpbare stem en verrassende liedjesopbouw. Ze heeft in haar carrière al met een leger aan muzikanten samengewerkt, wat eclectische albums heeft opgeleverd waarop het experiment niet wordt geschuwd.
 
PLUS
Susanna was al eerder op Crossing Border en zegt blij te zijn weer hier op het podium te staan. Dit genoegen is geheel wederzijds: wat een mooie stem en wat een intrigerende muziek. Binnen de nummers laveert ze haar muzikale oorlogsschip tussen ingehouden en orkaankracht, maar altijd haarzuiver en een streling voor het oor. Susanna durft in haar nummers lange stiltes te laten vallen die spanning opbouwen, een truc die niet bij elk publiek werkt, maar de Noorse schone voelt goed aan dat Crossing Border hier het perfecte toneel voor vormt. 
 
MIN
De set die Susanna ten gehore brengt is mooi, maar niet heel spannend of verrassend. De twee muzikanten die ze heeft meegebracht, blijven sterk op de achtergrond en staan zó geconcentreerd met dichtgeknepen ogen heen en weer te wiegen, dat ze van louter toewijding dreigen te imploderen. Juist omdat ze weinig bijdragen aan Susanna’s imposante zang en pianospel, doet dit een beetje komisch aan. Maar ook Susanna komt minder hard binnen dan verwacht, iets wat vooral tijdens de covers naar voren komt. Al is de keuze van deze nummers verrassend (Dolly Parton, Thin Lizzy en Joy Division komen langs), Susanna heeft deze liedjes inmiddels wel erg vaak gezongen, waardoor de urgentie er een beetje af lijkt. 
 
CONCLUSIE
Het optreden kent enige hoogtepunten zoals het meeslepende ‘ Wild Horse, Wild Dog’,  maar over de hele breedte is het allemaal niet erg verrassend of experimenteel. Wat niet wegneemt dat de nummers stuk voor stuk prachtig zijn, want daar kun je bij Susanna van op aan.
 
CIJFER
7