#ADE12: Kleurrijk Jackmaster redt Colors na ietwat flets begin

Dak gaat er op stroeve wijze af

Marco Muhring ,

ADE is het festival van de overkill. Teveel feestjes op alle mogelijke locaties. Je moet van heel goede huize komen om het overzicht te kunnen behouden. En eigenlijk zit iedereen elkaar een beetje in de weg: er vindt logischerwijs veel genreoverlapping plaats. Zo staan op Green Room festival in Studio K, op All Gone Pete Tong in Air en op Rauw in de Melkweg dj’s die al eens op Colors stonden. Maar dit concept staat, als een huis, en is dan ook weken van tevoren uitverkocht.

Colors doet voor het derde jaar mee aan Amsterdam Dance Event. In 2010 brachten ze het (zeker op dat moment) toonaangevende label Night Slugs naar Trouw; in 2011 was het 3024 night en tekende Martyn samen met Julio Bashmore en Addison Groove voor een van de hoogtepunten van ADE van dat jaar. Dit jaar heeft resident en ‘Mr Colors’ Cinnaman de Britten Maya Jane Coles en Jackmaster aan zijn zijde. De Verdieping staat de hele nacht in het teken van de complete Hessle Audio crew Pearson Sound, Ben UFO en Pangaea.

Waar veel clubavonden, inclusief Colors, vaak pas rond 02:00 vol beginnen te lopen, weten de bezoekers vanavond iets eerder het gebouw aan de Wibautstraat te vinden. Zo rond 00:30 begint De Verdieping langzaam gevuld te raken, terwijl de Hessle Audio Crew daar dan al een uur bezig is. Pearson Sound, Ben UFO en Pangaea draaien vanavond dus de hele avond back to back, om en om. Wat opvalt is dat zeker Pangaea indruk maakt met zijn mixen en plaatkeuze. Want laten we eerlijk zijn, van Hessle Audio is hij toch een beetje wat Michelle bij Destiny’s Child was: hoort erbij voor het plaatje, heeft ook zeker zijn/haar kwaliteiten, maar komt qua populariteit niet in de buurt bij die andere twee.

Boven breit Cinnaman een einde aan zijn set en geeft hij over aan Maya Jane Coles. Haar programmering is een gok, want waar de blauwdruk van het succes van Colors een mengeling is van house, funky, UK bass, garage en wat techno, is Maya Jane Coles gewoon vooral techno. Natuurlijk, voor ADE heb je een grotere naam nodig en het is prijzenswaardig dat er niet weer is gekozen voor een Joy Orbison of Oneman, maar haar set komt toch niet helemaal lekker over. Wat bij Colors zo belangrijk is is dat sensuele, dat het funky is, dat de meisjes er op willen dansen en dat het bij tijde en wijle gewoon lekker glijdt. Dat gebeurt tijdens Maya Jane Coles’ set helaas niet. Duke Dumont’s The Giver vormt een bescheiden hoogtepunt van haar set, maar veel tracks zijn te flets en laat het publiek onbewogen. Op een ander, meer techno-georiënteerd feestje was deze soepeltjes gemixte set waarschijnlijk een succes geweest, maar vanavond klopt het gewoon niet helemaal bij de locatie en het feest.

Hessle Audio en Colors gaat daarentegen wél ideaal samen. Na december 2010 en mei 2012 is dit de derde keer dat Colors (gedeeltelijk) in het teken staat van het label, en het werkt. Net als boven draait het trio ook nogal wat techno, maar door het hebben van carte blanche worden er regelmatig uitstapjes gemaakt naar breakbeats, post-dubstep en 90’s house. Rond een uur of twee zitten ze er echt lekker in: ieder twee platen om de beurt, en doorgeven. De boys zijn optimaal op elkaar ingespeeld en dat komt er vanavond zoveel meer uit dan vorig jaar in de Melkweg, toen ze in een lege Max openden. Zoals gebruikelijk mixt Ben UFO als een trein, en het is fascinerend om te zien hoe hij vaak zo’n tien seconden na het overgeven van de koptelefoon de volgende plaat er alweer op heeft liggen. Het goed harde geluid in de Verdieping zorgt ervoor dat je deze plaats de hele avond eigenlijk helemaal niet meer wil verlaten.

Alhoewel, boven begint Jackmaster aan zijn set, en de oren worden gespitst. Deze Schotse dj is de laatste jaren een graag geziene gast op de Nederlandse podia: hij deed naast (4x) Colors ook onder andere Lowlands, Mysteryland, STRP en Pitch aan. Geen wonder, want Jackmaster is een zeer getalenteerde dj die zijn talent weet te combineren met een smaakvolle en slimme plaatkeuze, waarmee hij elk publiek naar zijn hand weet te zetten. Want hoewel Jack op de dag zelf nog Twitterde “House and Techno tonight. Don't ask me to play Whitney.”, is het iets voor vieren toch Dimitri From Paris’ Re-Edit van Prince - I Wanna Be Your Lover die de avond definitief openbreekt. Om dit Colors vanavond naar zijn hand te kunnen zetten is plan b nodig. En daarna werkt alles dan ook, of het nou Kenny Larkins Tension Mix van Kevin Saunderson + Inner City - Future die in Boddika & Joy O – Froth gemixt wordt, of Zed Bias’ en Paleman’s nieuwe stoemper Furball is: Jackmaster kopt ze allemaal in. Hij weet precies waar Colors voor staat, wat werkt en wat het publiek wil. En zo gaat het dak er na dat stroeve begin toch nog op bescheiden wijze af.