De ster van Crystal Fighters rijst snel. Begin dit jaar had nog niemand van ze gehoord, nu spelen ze op werkelijk elk festival. Dat danken ze aan een catchy party beuker over neuken op het strand. En daar heeft Great Wide Open wel zin in.

CONCERT
Crystal Fighters, Into The Great Wide Open, Sportveld, zaterdag 3 september 2011

MUZIEK
Deze Engelsen doen alsof ze uit Spanje komen en ze hun album gebaseerd hebben op een onafgemaakte Baskische opera met een spiritueel tintje, gemaakt door de opa van het meisje in de band. Flauwekul natuurlijk, maar originaliteit kun je ze niet ontzeggen. Crystal Fighters trekt alle registers open: van inderdaad Baskische muziek tot electrorock tot folk tot dubstep. Liefst allemaal tegelijk.
 
PLUS
Plage is echt een giga zomerhit, waarop de festivalweide wild op en neer stuitert. Plat, maar zeer effectief. Wel gek trouwens: ze willen ons laten geloven in Spaanse sprookjes, maar scoren een hit in het vakantie-Frans. Er zijn meer dingen die goed werken: de sterke nieuwe single Follow - deze week nog single van de week bij 3VOOR12 - komt live niet uit de verf, maar op de hectische percussie van I Love Londen op het inderdaad extatische slotoffensief X-Static Truth gaat de massa los. De mensen trekken hun shirt uit en springen op en neer alsof ze opgejaagd worden door een bende stieren in de straten van Pamplona.

MIN
Alle spirituele pretenties ten spijt gaat Crystal Fighters in werkelijkheid vooral over hedonisme. Over slechtgaan. En man, wat gaan de Crystal Fighters slecht. Zanger Sebastian heeft zichzelf het imago van een dandy aangemeten, maar in de praktijk komt het meer neer op een dronken, blinde zwerver. Hij tolt over het podium, zich vastklampend aan de microfoonstandaard. Zijn vocalen zijn maar half hoorbaar en op een gegeven moment staat hij een heel nummer lang op een akoestische gitaar te spelen, die totaal niet te horen is. De zangeres links van hem staat al net zo te zwalken. Meestal zingt ze naast de microfoon, en dat is misschien maar goed ook, want als ze bij At Home - toch een van hun betere nummers - wel goed te horen is klinkt ze flets en verveeld. Achter hen staan twee heren als neanderthalers op een soort giga klokkenspel te rammen, slordig en ongecontroleerd. Crystal Fighters is een warboel aan ideeën, opportunistisch, lomp en zonder gene, puur op het effect. Dieptepunt is In The Summer, een hysterische dubstep rock cross-over. Het is een beetje van alles wat, en daardoor ook net niks. Dat komt niet in de laatste plaats doordat de geluidsman van gekkigheid ook niet weet wat hij moet versterken, waardoor de muziek als een overweldigende brom van het podium spat. Energie ja, maar ook totaal stuurloos.

CONCLUSIE
Zo'n belabberde show geven, en toch het veld plat spelen.

CIJFER
6,5