The Black Atlantic weet Tinkerbell te verjagen

Té feeërieke sfeer wordt fijn verstoord door krachtig nieuw werk

Tekst Timo Pisart, foto's Nick Helderman ,

"Ik voel me bijna als in Peter Pan", lacht frontman Geert van der Velde in de tuin van het Armhuis. Met Sigor Ros-achtige zanglijntjes, ukelele en een kinderaccordeon is het optreden van The Black Atlantic sprookjesachtig, maar op zijn best wanneer het krachtigere nieuwe werk wordt gespeeld.

Té feeërieke sfeer wordt fijn verstoord door krachtig nieuw werk

"Ik voel me bijna als in Peter Pan", lacht frontman Geert van der Velde in de tuin van het Armhuis. Met Sigor Ros-achtige zanglijntjes, ukelele en een kinderaccordeon is het optreden van The Black Atlantic sprookjesachtig, maar op zijn best wanneer het krachtigere nieuwe werk wordt gespeeld.

CONCERT
The Black Atlantic, Into The Great Wide Open, het Armhuis, zaterdag 3 september 2011

MUZIEK
Betoverende indiefolk met duizelingwekkende meerstemmige zanglijnen, gemaakt door misschien wel de hardstwerkende band uit Nederland. Geen enkele indie-act van eigen bodem speelde zoveel buiten de landsgrenzen als The Black Atlantic deed na het uitbrengen van Reverence for Fallen Trees in 2009. In november brengt de band voor het eerst een vervolg uit in de vorm van de EP Darkling, I Listen.

PLUS
The Black Atlantic is virtuoos: de meerstemmige melodieën zijn duizelingwekkend en loepzuiver, de songstructuren niet rechttoe rechtaan maar complex en alles past als een puzzel in elkaar. De bescheiden percussieset waarmee de band voorheen tourde is inmiddels vervangen door een uitgebreid drumstel, en het nieuwe materiaal is krachtiger en intenser dan het oude werk. Dat zorgt regelmatig voor kippenvelmomenten, zoals in het prachtige tussenstuk in Aftermath dat véél langer zou mogen duren en het bombastische outro van The Flooded Road. Het al even nieuwe A Quiet Humble Man had op de laatste plaat van Fleet Foxes kunnen staan, met zalvende zang, magische melodieën en een oorstrelende Mellotron.

MIN
"Ik zit te wachten tot Tinkerbell langsvliegt", zegt frontman Geert van der Velde halverwege het optreden, onder de indruk van de sprookjesachtige sfeer die er hangt buiten het Armhuis. Hij haast zich toe te voegen: "Op een goede manier, natuurlijk." Toch heeft het hoge oehhhhh-gehalte van de koortjes af en toe als gevolg dat The Black Atlantic té feeëriek dreigt te worden. Vooral in afsluiter Old, Dim Light, waarvoor het publiek zelfs wordt gevraagd om mee te zingen.

CONCLUSIE
"Nog meer nieuw werk", dat belooft Van der Velde voor de clubtour die The Black Atlantic in de winter zal doen. Als ze Tinkerbell daarmee net zo weten te verjagen als met het vandaag vertoonde voorproefje, kun je blind een kaartje kopen voor de aangekondigde shows.

CIJFER:

8-

Meer Into The Great Wide Open op de speciale festivalsite.