Zaterdagavond maakte Bas Bron als De Neger Des Heils deel uit van de beste show van de dag. De Jeugd van Tegenwoordig, kwam, plaagde alle dertigers en overwon. Vandaag is hij terug met zijn funkrockbandje Bastian. Het kan verkeren.

CONCERT
Bastian, Into The Great Wide Open, De Bolder, zondag 4 september 2011

MUZIEK
Bas Bron spaart pseudoniemen alsof het voetbalplaatjes zijn. De Neger Des Heils, Comtron, Seymour Bits, en dit Bastian dus, waarmee hij al vier albums uitgebracht. Nee nee, laat je niet voor de gek houden, het was het derde album dat IV heette. Het meest recente album There Is No Such Place verscheen opvallend genoeg bij Excelsior. Bastian begon ooit als popact, maar mag je nu een - hou je vast - funkhardrockband noemen.

PLUS
Op zijn best is Bastian als het losjes en funky speelt. Zoals in Mixed Messages, en natuurlijk in de oude hit You've Got My Love, het liedje van de vermaarde tietenclip.

MIN
Uitgerekend dat liedje laat ook zien waar het mis gaat met Bastian. Na het poppy begin volgt een soort band get-together, die uitmondt in een gruwelijke hardrock-exercitie. Niets mis met hardrock, laat dat duidelijk zijn. Echte hardrock, cocky, over the top, met attitude, met gouden riffs. Maar dat soort hardrock maakt Bastian niet, eerder van het slag Danko Jones: eenvormig, rechtdoor, macho zonder finesse. Bron zelf is een bescheiden jongen, een doodnormale gast. Hij past helemaal niet tussen die strakke koppen. Kijk nou, die gitarist met dat sjaaltje en die open bloes, die zich staat uit te sloven alsof hij Eddie van Halen is in Guitar Hero. Powermove en het ellenlange This Love zijn echt heel matige liedjes.

CONCLUSIE
Bas Bron is een geniale producer, een man met visie. Echt, de beats die hij voor de Jeugd maakt zijn onovertroffen, extreem origineel, maar vooral grappig. Maar dit Bastian project is het in heel veel opzichten net niet.

CIJFER
4