Het is haast niet uit te leggen wat een bijzonder artiest de Amerikaanse soul-folk zanger Marques Toliver is. En niet ‘bijzonder’ als in iemand met een verknipt kapsel, maar werkelijk een persoonlijkheid die je pakt of waar je enorm op afknapt. Het bos gaat vandaag in ieder geval mee in de conference.

CONCERT
Marques Toliver, Into The Great Wide Open, Naar Buiten podium, zondag 4 september 2011

MUZIEK
Marques Toliver is een Amerikaan in Londen. Een soulzanger in folkland. Een zwarte stem met een blank repertoire. Een grappenmaker in somberland. Een one-man-band met een rijk geluid.

PLUS
Viool met zwarte klaagzang. Dat is het. Marques Toliver staat in zijn eentje op het Bospodium waar inmiddels gigantisch veel mensen zich voor hebben gemeld. Plukkend aan zijn snaarinstrument begeleidt hij zijn kleine grote liedjes. De wind slaat onder de overkapping en laat een flinke plens water landen op het zittende publiek. Marques reageert er gevat op. Dat blijft hij doen. Midden in een nummer zet hij Beyonce’s Single Ladies in, doet allerlij maffe stemmetjes, boert midden in een nummer, steekt een jointje op, verzandt in rare anecdotes waar hij zich uit redt door zichzelf uit te lachen. “Dit is pas het begin,” laat hij weten. “Ik ben Miley Cyrus voordat ze Hannah Montana werd en kom terug met band.” Vervolgens zet hij Otis Redding’s The Dock Of The Bay in om halverwege toe te moeten geven de tekst niet te kennen. “Die kom ik nog wel een keer doen.” Je zou bij deze hilarische jongen haast vergeten dat zijn liedjes en stem imponeren. Maar dat doen ze, en het hele bos wordt verwarmd.

MIN
Dat het een rommelig en over the top optreden was, is een feit. Niemand zal er last van hebben gehad. Wellicht wel van die plukviool, je moet er van houden. Net als van Toliver’s stem trouwens. Dit is niet voor iedereen: hoog sensitief en met een snik.

CONCLUSIE
Het is makkelijk om Toliver af te doen als een novelty act. Een jonge, zwarte, homoseksuele folkmuzikant die ook nog eens een geweldige Beyonce cover uit zijn mouw schudt, is op papier al een hit. Maar hier staat werkelijk een fenomenale persoonlijkheid. Een artiest waar je niet omheen kunt. Hij is grappig, oprecht, quirky, bijzonder en puur. Dit was nog een soort voorproefje, hij kondigde al aan met band terug te komen. Als hij dan ook nog twee of drie extra sterke liedjes meeneemt, zouden we wel eens een nieuwe ster in het rijtje Rufus Wainwright, Bonnie 'Prince' Billy of DM Stith kunnen verwelkomen. 

CIJFER:
7,5