Kings of Convenience ultieme Great Wide Open-ambassadeurs

Donsverenrevolutie op het hoofdpodium

Tekst en foto's Atze de Vrieze ,

Het Noorse folkduo Kings Of Convenience heeft de jackpot: een vol Sportveld en de lage middagzon. Erlend Øye, een van de twee leden, speelde vorig jaar met zijn andere band The Whitest Boy Alive op het festival en deed een dringend beroep op de organisatie om hem nog eens terug te laten komen.

Donsverenrevolutie op het hoofdpodium

Het Noorse folkduo Kings Of Convenience heeft de jackpot: een vol Sportveld en de lage middagzon. Erlend Øye, een van de twee leden, speelde vorig jaar met zijn andere band The Whitest Boy Alive op het festival en deed een dringend verzoek aan de organisatie om hem nog eens terug te laten komen. Øye moet vandaag twee keer een beroep doen op het publiek. Eerst voor een tube zonnebrand, die hij in dikke laag over zijn bleke gezicht smeert, en vervolgens voor een zonnebril, die zijn karakteristieke nerdbril vervangt.

CONCERT
Kings Of Convenience, Great Wide Open, Sportveld, 3 september 2011

MUZIEK
Erlend Øye en Eirik Glambek Bøe begonnen in 2001 hun eigen donsveren revolutie: Quiet Is The New Loud. Ze ogen als Simon and Garfunkel, ze klinken als een akoestische sessie van Belle and Sebastian. Op hun derde album Declaration Of Dependence smokkelen ze zelfs wat bossa nova invloeden binnen.

PLUS
Øye mag dan het gezicht van de band en de gangmaker zijn, Glambek Bøe neemt vocaal vaak de leiding. Vroeg hoogtepunt is de oude hit I Don't Know What I Can Save You From, dat drijft op een zeer uitgesproken baslijntje en een sterk tweestemmig refrein. Het samenspel tussen de twee verloopt extreem soepel, gesymboliseerd in de grote glimlachen op hun gezichten.

MIN
Na drie kwartier wordt het wel wat vlak en eenvormig, en steeds meer mensen haken af. Maar net als je denkt dat nu zelfs voor de meest fanatieke fans het gezapigheidspunt toch wel bereikt is, sluit de bevriende band Kakkmaddafakka aan voor de laatste drie nummers. Voor de hand liggend misschien, omdat Øye hun debuutalbum produceerde, maar het is toch echt een wereldpremière, bezweert hij. Vooral hun eerste bijdrage, Boat Behind, is erg sterk. Het geeft het optreden net even een ander soort energie, het soort energie dat we kennen van The Whitest Boy Alive. En zo wordt wat een min dreigde te worden uiteindelijk toch nog een plus.

CONCLUSIE
Bij het slotakkoord dirigeert Øye het hele veld moeiteloos op de knieen voor een laatste vreugdesprong. Onthaastend, in balans, hartverwarmend, charmant, pretentieloos, geestig, Kings Of Convenience is perfect voor dit festival en perfect voor dit moment. Je krijgt er alleen wel honger van. Of trek, moeten we zeggen, we zijn per slot van rekening niet in Afrika. Trek in De Jeugd Van Tegenwoordig.

CIJFER
8