Intergalactic Lovers speelde eerder dit jaar al op Motel Mozaique en Walk The Line, maar maakte op die festivals weinig indruk. Inmiddels is debuutplaat Greetings & Salutations uitgekomen en laat de Vlaamse band zien meer in haar mars te hebben dan ze tot nu toe op Nederlandse bodem heeft laten zien.

CONCERT
Intergalactic Lovers, Into The Great Wide Open, De Bolder, vrijdag 2 september 2011

MUZIEK
Rustige pop met een donkere ondertoon, in de lijn van Feist en Houses.

PLUS
Het optreden begint eng sterk met Shewolf, waarin het refrein "run, run, run as fast as you can, because I've killed before and will do it again" angstaanjagend hard aankomt. De zang is loepzuiver en als twee nummers later debuutsingle Fade Away gespeeld wordt, lijkt een lijn ingezet waarmee Intergalactic Lovers een van de beste optredens van het festival gaat neerzetten.

MIN
Dit lukt helaas niet. Na het ijzersterke begin zakt het optreden in. Het rauwe begin, waarin zangeres Lara Chedraoui een gedrevenheid over zich heeft die op muzikaal gebied aan PJ Harvey eind jaren 90 doet denken, wordt gevolgd door een wat te langzaam en braaf middenstuk. Hierdoor blijft de zaal niet bij de les. Vooral het rustige begin van Drive, dat op de plaat veel indruk maakt mist in deze uitvoering richting, waardoor het explosieve einde niet het gewenste effect oplevert.

CONCLUSIE
De manie van het eerste stuk komt nog even terug bij afsluiter Delay, waarmee de Belgen de zaal zeer tevreden achterlaten. De rauwe kant staat Intergalactic Lovers gewoon een stuk beter. Niet voor niets zijn de singles dan ook in deze hoek gekozen. Het optreden geeft uiteindelijk het gevoel dat er veel meer in deze band zit. Ze mogen het de komende jaren bewijzen.

CIJFER:
7,5