Dat jongen-meisje duo's goed werken hoorden we de afgelopen jaren al veervuldig, met White Stripes, The Kills, The Ting Tings, Blood Red Shoes en afgelopen editie van London Calling deed ook Cat's Eyes het prima. Ditmaal is het de beurt aan de Amerikaan Kacey Underwood en de Engelse Alice Costelloe, ofwel Big Deal. Mogen we ze de komende jaren in het rijtje met bovenstaande bands noemen of mag het bij dit optreden in de bovenzaal van Paradiso blijven?

GEZIEN
Big Deal, 11 november 2011, London Calling 2011, Paradiso Amsterdam, Kleine Zaal

MUZIEK
Een volkomen aseksuele variant van The Kills. Verscheurde liefdesliedjes met distortion.

PLUS
Het duo heeft een paar mooie intieme liedjes geschreven over verloren liefdes en hopeloosheid, zoals Homework en Talk. In deze nummers vullen hun stemmen elkaar mooi aan. Ook het akoestische gitaarspel van Underwood wordt in een paar nummers mooi aangevuld door licht getokkel van Costelloe.

MIN
Costelloe haalt echter te vaak het zware geschut uit de kast en trekt met haar distortionpedaal vaak te hard van leer. Hierbij speelt ze ook nog eens grotendeels exact hetzelfde akkoordenschema als haar bandmaat, waardoor het vaak overbodig of zelfs ronduit slecht klinkt. De liedjes die Underwood sterk akoestisch inzet worden door haar gitaar meerdere malen om zeep geholpen.

CONCLUSIE
De chemie op het podium andere jongen-meisje duo's zo kenmerkt, is bij Big Deal ver te zoeken. Op geen enkele manier lijken de twee tot elkaar aangetrokken en ze lijken welhaast als onbekenden naast elkaar te staan op het podium. Lusteloosheid druipt van het podium en enerzijds past dat goed bij de muziek. Aan de andere kant is de lust om te blijven kijken voor veel mensen hierdoor ook al snel weg. Deze band zal haar naam niet snel eer aandoen.

CIJFER:
4,5