Bij een bandnaam als Anothers Blood verwacht je wellicht een sinister noise-experiment of een occulte metalband, maar dit Britse trio ziet er eigenlijk heel beschaafd uit. Frontman Richard Frenneaux heeft weliswaar lang haar, maar het is keurig onderhouden en gekamd en afgemaakt met een nette bril. Links van hem staat een jongen weggedoken achter een stapel elektronica, rechts een met een jasje, gaatjesschoenen en een slordige 80's kuif. Hij staat te drummen op een grotendeels elektronisch drumstel.

GEZIEN
Anothers Blood, 12 november, Paradiso Amsterdam, Bovenzaal

MUZIEK
Ze zeggen zelf Tears For Fears als helden te zien, nog betere referentiepunten zijn hedendaagse bands als Owl City en Hurts (zij het een stuk minder pathetisch en gay), bands die zonder gene teruggrijpen op de grootse synthipop uit de jaren tachtig. Frenneaux zat eerder in de band Red Light Company.

PLUS
De frontman zelf zit achter een werkelijk reusachtige synthesizer, een beetje een nerd-apparaat. Zo te zien bewerkt hij met een hand zelf de effecten over zijn stem. Daar is hij niet te zuinig mee. Je hebt het gevoel dat je hem twee, soms zelf wel drie keer hoort nagalmen. En toch is het best stijlvol gedaan en vlot gedaan, nergens echt overdramatisch. De liedjes zijn pakkend, en zeker niet weg te zetten als strikt retro.

MIN
Gaandeweg de show wordt het giga instrument een beetje een blok aan zijn been. Het concert wordt statisch, en lang niet alle liedjes blijven overeind. Anothers Blood is het type band dat tussen wal en schip dreigt te vallen. Niet hip genoeg voor de hipsters, te raar voor de mainstream.

CONCLUSIE
Bij vlagen verrassend optreden, zeker voor een band met zo weinig ervaring (dit is hun eerste optreden buiten Engeland). Met een beetje mazzel zou er best een radiohitje uit voort kunnen komen.

CIJFER
6,5