De zondagmiddagmatinee in de Helling werd de afgelopen jaren een begrip op Le Guess Who. Bij vorige edities hing een bijkans magische sfeer in de zaal, met ingetogen muziek en aandachtig publiek. De traditie wordt voortgezet met een paar hoogwaardige singer-songwriters en indiebands, maar bij Forest Fire blijft de magie uit.

GEZIEN
Forest Fire, Le Guess Who, Tivoli de Helling, 27-11-2011

MUZIEK
Verzorgde indiepop met folkinvloeden uit New York. Eerder dit jaar verscheen het tweede album van de band op het eigenzinnige Fat Cat label, het redelijk ontvangen Staring At The X.

PLUS
Ze proberen nadrukkelijk een eigen sound te creëren. Er is een toetsenist die wat speelt met elektronica, en gitarist Nathan Delffs probeert zijn partijen net anders te spelen dan je verwacht. Hij speelt tijdens het nummer Mtns Are Mtns bovendien mondharmonica door de klankkast van zijn gitaar.

MIN
Het is een moedige poging om excentriek te zijn, net zoals die paarse glamrockvegen rond zijn ogen en zijn rode lippenstift. Het moet een verwijzing zijn naar voorgangers als Roxy Music en David Bowie, en daar hoor je nu en dan inderdaad wel flarden van. Maar echt speciaal wordt het geen moment. Dit is typisch zo'n halfhippe band die ontzettend bezig is met zijn geluid, met origineel zijn, maar de basis vergeet: een set sterke liedjes bij elkaar te pennen. Nu is het weliswaar doordacht, maar niet interessant. Maar de zwakste schakel in de band is toch frontman Mark Thresher, een bebrilde jongen met een bloempotkapsel en een soort nervositeit over zich, die er niet in slaagt de vonk over te laten slaan.

CONCLUSIE
Een paar aardige ideetjes, zeer karige uitvoering.

CIJFER
5