Still Corners maakte een aardig debuutalbum, maar bleek vooral live een heel knappe transformatie te ondergaan. De grote Tivoli is alleen nog te groot voor de Brits-Amerikaanse spanningsbouwers. Veel energie vervliegt en dan is het vooral een lief, statisch bandje.

CONCERT
Still Corners, Tivoli Oude Gracht, Le Guess Who?, 26 november 2011

MUZIEK
Het Brits-Amerikaanse Still Corners verraste met twee sterke singles. De muziek is enigszins in de lijn van andere acts op dit festival als I Break Horses, Sleep ∞ Over en Pure X. Denk aan kleine uitgesponnen dream-pop liedjes, geschreven door Amerikaan Greg Hughes die in de Britse Tessa Murray een sterke zangeres vond. Het album kwam wellicht nog iets te vroeg, maar is goed genoeg om een mooie plek op dit festival te veroveren.

PLUS
De lange sacrale intro is misschien iets too much, maar laat wel horen waar men aan toe is. Van het vrolijke Fool’s Gold gaan we naar een ander uiterste: het stemmige Still Corners. Hughes legt als drummer, met daarnaast enorm veel geprogrammeerde drums, de basis van de nummers. Een bassist en gitarist zorgen voor de dynamiek en melodieen waar Murray uiterst begaafd overheen zingt. De klassiek geschoolde koorvocaliste is iemand aan wie je die rol kan toevertrouwen. Alles is raak en zuiver. Dat geldt overigens voor alle muzikanten op het podium. Springsteen cover I’m On Fire is een leuk tussendoortje. Hoogtepunten vormen The White Season en I Wrote In Blood met veel passende sonische details.
 
MIN
Een paar weken geleden op CMJ in New York voor amper driehonderd man viel bijna alles op zijn plek. De belangrijkste reden was dat de spanning behouden bleef. In de grote Tivoli met een rumoerig publiek vervliegt veel van deze ingehouden spanning. En je kunt het publiek enig rumoer ook niet kwalijk nemen. De band doet niet zijn best om de aandacht vast te houden. Er is nul interactie en het zijn behoorlijk kleurloze figuren. Het helpt niet dat het geluid vanavond in Tivoli behoorlijk slecht is. Pas bij het vijfde nummer komt er een beetje balans in. Wanneer niet alles op zijn plek valt is Still Corners dreutelig en te lief.

CONCLUSIE
Still Corners balanceert vanavond tussen saai en onderkoeld spannend. Meestal slaat het de goede kant op, maar deze zaal kan het nog niet aan. Na amper een half uur stoppen ze er al mee. Ga maar hard werken aan dat tweede album, anders blijft een zaal boven de duizend man te groot voor jullie.

CIJFER:
7